Nemrut, Hz. İbrahim’e kızdı...
Putları kırmıştı...
Onu ateşe atmaya karar verdi...
Günlerce odun taşıdılar, çok büyük bir ateş yaktılar... Bir de mancınık yaptılar ki onu ateşin en göbeğine atabilsinler...
Sallayıp sallayıp attılar da...
Ama Hz. İbrahim’in düştüğü yer cennet gibi bir göle dönüştü... Alevler su oldu, odunlar balık, kimi uçuşan kül parçaları ise sinek...
Sineklerden birisi Nemrut’un burnuna girdi, çıkartayım derken beynine kadar gitti... Kıpırdadıkça acı veriyor, Nemrut eliyle başına vurunca duruyordu sinek...
Yoruldu tabii...
Yorulunca sinek başlıyordu kıpırdamaya...
Sonunda başına vurmak için adamlar görevlendirdi...
Zamanla yumruk yetmedi...
Özel tokmaklar yaptılar...
Adamlar hafif vurduğunda Nemrut “Hızlı ulan” diye kızdı...
Sonunda birisi hızlı vurdu da...
Nemrut gitti...
(Tarih-i Taberi)

*

Bunlar kendi kitaplarını da okumuyorlar...
Orada böcek var...

*

Biliyorsunuz; bütün rezillikleri böcek döküyor ortaya...
Kendi adamları odasına yerleştirmişler...
Beyninin içi...

*

Hortumu kestik dedi mesela...
Meğer bunlarda havuz...

*

Böcek başardı bu işi sonuçta...
Koca orduyu, yüzlerce üniversiteyi, milyonlarca işçiyi temsil eden sendikaları, koca medyayı, dev holdingleri, mülkün temeli adaleti, muhalefeti, cumhuriyeti halletti...
Ateşler yakıldı...
Mancınıklar kuruldu...
Canı istediğini sallayıp attı ateşe...
Ama böcek canına okuyor...

*

Böcek, rezillikleri ortaya döküp kıpırdadıkça....
Savcılar gidiyor, yargıçlar alınıyor, mahkemeler kapatılıyor, polisler sürülüyor, timler dağıtılıyor, bürokratlar atılıyor....
Kendi kurduğu “beyin takımı” gitti...
Böcek girmiş bir kere...

*

Kendi kafasına vuruyor ya...
Böcek durmuyor...
Müstahaktır...