Teknik direktörün takım üzerindeki etkisinin ne denli önemli olduğunu Galatasaray - Trabzonspor maçında açık ve net şekilde gördük...
Gerçek bir teknik adam kimliğindeki Ersun Yanal’ın Trabzonspor’u, hayali çalıştırıcı görünümündeki Cesare Prandelli’nin Galatasaray’ını sahadan sildi...
Gerçi, perşembenin gelişi çarşambadan belliydi. Haftalardır ya son dakika golleri ya da rakiplerinin hatası ile lige tutunan Sarı - Kırmızılılar bir yerde duracaktı, o da demek ki Trabzon maçıymış. Sanırım İtalyan hocanın ilk 11 tercihi de bu çöküşü hızlandırdı. Öncelikle Prandelli şunu bilmeli ki, elindeki en spektaküler isim Sneijder. Eğer sakat değilse, Hollandalıyı ilk 11’e koyacaksın..
Koymazsan ne mi olur; Ersun Hoca’nın mücadele gücü yüksek Trabzon’u gelir sahanda seni rezil eder gider... Wesley’siz Galatasaray, bal yapmayan arı gibi, pozisyon buluyor ama yeti seviyesi düşük oyuncular topu çerçeveden geçiremiyor. Eğer Sneijder, 4 net fırsatın yakalandığı ilk bölümde oynasa, maç çok farklı seyrederdi. En azından final vuruşu yapardı.. Olmadı, demek ki Prandelli için artık gidiş vakti gelmiş..
Ersun Hoca’nın Trabzon’una gelince; Bordo - Mavililer yıllar sonra İstanbul’da 3 büyüklere karşı ilk kez kazandı. Hak da ettiler, çünkü çok koşup doğru işler yaptılar...
İlk yarıda direkten dönen topları farklı galibiyetin sinyalini vermişti, ikinci yarıda da Galatasaray’ın yumuşak karnı olan savunmasını hataya zorlayınca Medjani ile zafere koştular...
Elbette dün geceki skor “Prandelli mi Yanal mı” tartışması yapanlar için de önemli, çünkü Sarı - Kırmızılılar Ersun Hoca ile görüşmüş ama İtalyan ile devam kararı almıştı 1 ay önce.
Bu maçın aslında önemsenmesi gereken bir başka noktası da galip gelen rakibin alkışlanmasıydı. Gözden kaçmış olabilir, Trabzon Galatasaray’ı resmen dağıttı ama Bordo - Mavili oyuncular stadı Sarı - Kırmızılıların alkış yağmuru altında terk etti. Kavganın, dövüşün hakim olduğu futbol coğrafyasında örnek alınması gereken bir enstantane.