“Çekmediğim dertler çile kalmadı /
Feryatsız gündüzüm gecem olmadı /
Ağlamadık sokak köşe kalmadı /
Yalnızım dostlarım yalnızım yalnız.”
Kim derdi ki Mehmet Tahir Pakel’in arabesk müziğe damgasını vuran bu şarkısı soğuk bir kış akşamı Galatasaray için söylensin...
Evet, yalnızdı Sarı - Kırmızılar dün gece, yalnız ama inatçı..
Boş tribünler önünde, hem de 1-0 geriye düşüp, Kasımpaşa gibi bir markayı yenmek için için inat etmek, savaşmak gerekiyordu; öyle yaptılar ve son dakikada attıkları golle umuda tutundular...
Dün TT Arena’da bir 90 dakika iki farklı maç izledik.
İlk karşılaşmanın tartışmasız hakim tarafı Kasımpaşa’ydı. Elbette Galatasaray’ın 11 ve taktik tercihleri konuk ekibi ön plana çıkarmıştı. 15 gün önce anlı şanlı Fenerbahçe zaferinin altına kocaman bir imza atan 10 numarasını (Sneijder) kulübeye çekip 4 aydır ekmeğini, suyunu, istihkakını kestiği küskün kaptanını (Sabri) ilk 11’e süren, kesici Yekta’dan da forvet arkası yaratan Prandelli, ipleri Şota’ya veriyordu bir anlamda.
Kasımpaşa, 4-1-4-1 ile önce savunma diyen Galatasaray’a ilk yarı top göstermedi desek abartmış sayılmayız. İstedikleri zaman hücuma çıktılar, golü ise hataya zorladıkları orta alanın ayağına dolaştırdığı topla buldular. Elbette Adem’e yetişemeyen Chedjou’nun katkıları unutulmamalı..
Böyle geçen ilk yarının ardından, soyunma odasında bir şeyler yaşanmış olsa gerek, Sarı -Kırmızılılar kimlik değiştirip çıktı sahaya.
Madalyonun öteki yüzünde bu kez Galatasaray yazıyordu. Olcan-Umut Bulut değişikliği ile 4-4-2’ye dönülmüş, markajdan kurtulan Burak da, attığı gol ile oyunu da, skoru da dengelemişti. Sneijder’in oyuna katılımı ise taşların yerine oturmasını sağlayacak bir hamleydi. Böylelikle Selçuk rahatlıyor, eski şutör özelliğini ön plana çıkarıyordu.
Kasımpaşa’nın kilit oyuncusu Babel’in oyun dışı kalışı da Galatasaray adına kazançtı.
Belki taktiksel olarak değil ama yürekten oynuyorlar, golü kovalıyorlardı. Zaman tükenirken Sabri’nin ortasına son vuran Umut, Galatasaray’ı komadan çıkaran adam oldu.
Yalnız, tükenen takım bu 3 puanla toparlanır mı, seyircisini, moralini, en önemlisi hedeflerini yeniler mi bekleyip görmek gerek...