Bazen futbolun önüne geçen şeyler vardır...
Sahada birileri oynuyormuş, didiniyormuş umrunuzda olmaz...
Galiba dün, öyle bir gün, öyle bir geceye tanıklık ettik...
TT Arena’nın kuzey tribününe asılan “Baban gelmese de Galatasaray ve biz varız” yazılı pankart yüreğimize taş gibi oturdu, 90 dakika kaldıramadık, zaman zaman içimizi çekip, ülke yöneticilerinin vurdumduymazlığına öfke yağdırdık.
Sahi! Kim miydi Ömer Asaf?
Hani şu Ermenek’teki maden kazasında babasının cenazesine ulaşılamamışken, “Dede, babama bugün Galatasaray’ın maçı olduğunu söylerseniz hemen çıkar gelir” diyen 5 yaşındakigözü yaşlı ufaklık var ya; işte oydu Ömer Asaf.
Unuttuğumuz, terk ettiğimiz, annesi ve dedesiyle damı naylonla kaplı iki göz oda evemahkum ettiğimiz Ömer’i, çoğu kez “holigan” diye dışladığımız 5-10 genç bağrına basmıştı açtıkları pankartla...
Kimin aklına geldiyse kocaman bir alkış...
Dönersek sahaya; Hamza Hamzaoğlu ile 1 haftada adeta kabuk değiştiren Galatasaray, Akhisar engelini de geçti, zirve takibini sürdürdü.
Elbette bir teknik adam değişikliği takımı bu denli olumlu etkilemez diyebilirsiniz ama görülüyor ki, özellikle yerli futbolcuların üzerindeki o uyuşukluk gitmiş. Artık yetişemeyeceklerini bildikleri toplara bile koşuyorlar, koşunca da kazanıyorlar çünkü kadro kaliteleri ligin pek çok takımının fersah fersah önünde. Koşuyorlar demişken acaba Prandelli kendi döneminde ruh gibi oynayan bazı isimlerin bu enerjik halini görse ne düşünürdü merak ettim.
Yine de Eksiği yok mu Sarı - Kırmızılılar’ın?Çok... Öncelikle Melo’suz orta alan G.Saray’ın yumuşak karnı, Selçuk eskisi gibi olsa belki Emre ile bu bölgeyi tutardı ama çelimsiz ve sık sık yerini kaybediyor. Yekta da alternatif değil, yeninlen golde Semih’e yapılan faulü hesaplamazsak orta alanın zaafiyeti açık verdiriyor defansa.
G.Saray’da dün geceki önemli bir farklılık da, çift forvet ısrarı ile takımın en ucundaki ‘mızrak’ görevini Burak’ın değil, Umut’un üstlenmesiydi. Böylelikle Burak dönen topları önünde buldu, ilk golünü de bu pozisyonların birinde attı. İkinci gol ise takipçiliğinin getirisiydi, elbette Selçuk’un adrese teslim serbest atışı da unutulmamalı. Farklılık demişken maça sol çizgide başlayan Sneijder’in ilerleyen bölümlerde Umut ile yer değiştirmesi de Akhisar savunmasının dengesini bozan Hamza Hamzaoğlu hamleleriydi. Yine Bruma’nın yeniden keşfi hücum zenginliği sağladı, bu Portekizli açıkcası takımın turbo motoru. Tabi ki arkasında oynayan Telles’in ‘İtalyan sicimi’nden kurtulduktan sonra sağladığı destek de Bruma’nın şansı...
Akhisar mı? Umutları ‘gol tanrısı’ denen Gekas’tı, o da maçın sonlarında atabildi golünü. Bir de Mehmet’in direkte patlayan şutu var, o kadar. Ancak Ege ekibindeki Saidi’yi bir yere yazın bence; gol pası vermedi sadece sürekli adam eksiltti, yarın öbür gün parlar.
Evet, son düdüğe gelirsek; 2-1 belki zor bir galibiyet gibi algılanabilecek bir skor ama maçı izleyenler, G.Saray’ın iyi yolda olduğunu anlamışlardır futbolcuların hırsından...