Maç bitti, bitiyor. Beşiktaş 1-0 önde; üstelik 1 kişi fazla oynuyor, yan pas geri pas derken Gaziantep orta sahası topu kapıyor. Uzun bir orta, Kouemaha sadece ayağını uzatıyor; skor 1-1...

Birkaç dakika önce insanların güldüğü BJK İnönü Stadı’nda buz gibi bir hava esiyor.

Çünkü Beşiktaş, üst üste 12. maçında da kalesinde gol görüyor...

Evet, dünkü maç gösterdi ki Siyah - Beyazlılar savunma futbolunu bilmiyor, öğrenmeye de niyetleri yok. Hatta bu işi sanata dönüştürmüşler, golün her türlüsünü yiyorlar... Karambolde, birebirde, frikikten, yakından, uzaktan!..

Düşünün; Sanica Boru Elazığ galibiyetiyle lig ikinciliğine oturmuşsunuz, alınacak galibiyetle şampiyonluk yarışının içine gireceksiniz. Üstelik öne geçiyorsunuz, rakip 10 kişi kalıyor ama gol yeme hastalığını atlatamıyorsunuz, maçı protestolarla 1-1 bitiriyorsunuz. Anlamak mümkün değil, savunmada isimler değişiyor ama hatalar hep aynı. Oysa 80’li dakikalara kadar Beşiktaş’ta işler iyi gidiyordu. Hilbert ve Fernandes’in standart üstü futbolu, Veli ve Mehmet’in enerjik görüntüsü Siyah - Beyazlıları galibiyete taşıyacak gibi duruyordu. Hatta 2., 3. golü de atabilirlerdi Niang ve Holosko’yla... Üstelik Gilles Binya acemice kırmı kart görünce iş bir hayli kolaylaşmıştı ama önce yorgunluk belirtileri başladı. G.Antep de umutlandı doğal olarak. Cenk Tosun, derken 89. dakikada Kouemaha’nın golü... Üstelik hatayı da sahanın en güvenilir ismi Sivok yapıyor..

Demek ki Samet Aybaba önceki maçlardan ders çıkarmamış kendisine. Eğer gol yiyorsan 2. hatta 3. golü atacaksın. Elindeki tek forvet Niang’ı çıkarıp henüz nerede duracağını bilmeyen genç filiz Muhammed’i ezdirmeyeceksin. Üstelik geride kalan 11 maçın tamamında gol yemişsen, gerekirse kalenin önüne set çekeceksin!

Olmadı Samet hoca!