Şutları yoktu doğru dürüst; golleri kaleci ikramıydı; koşamamışlardı bile. Pres, adam eksiltme hak getire...
Pazartesi akşamı Beşiktaş önünde silinip giden Galatasaray’ı galiba kısaca böyle özetleyebiliriz!
Peki ya dün?
Dün, Galatasaray, Türkiye Kupası sınavına çıktı. Geçen yıl müzesine taşıdığı, hafta arası heyecanının ilk ayağında rakip ligin çetin cevizi Akhisar’dı.
Ve bilinen kadrodan sadece 2.5 kişi (Semih-Yasin+Olcan) kadrodaydı. Diğer 8.5 isim, ya kulübeden gelmişti, ya tribünden inmişti. Ve bu 11, pazartesi günkü derbi 11’inin önünde görüntüler çizdi ilk 45 dakika. Ama sadece ilk yarıda! Çünkü koştular bu bölümde. Rakibi sıkıştırdılar, hataya zorladılar, golleri attılar. Elbette, Yasin’in 2. goldeki adam eksilterek yaptığı orta ile Bilal’in köşeye giden vuruşu bireysel hünerdi, keza, günah keçisi Umut’un rakibin saçma sapan top oyaladığı andaki hücum presi ile gol perdesini açışı da deneyim kokan hareketti. Gelgelelim, açlık bastırılıp tempo da düşünce, Galatasaray’ın defosu da ortaya çıkıverdi. Çünkü zaten yetersiz kadronun alternatifleri de belli bir çizginin altındaydı.
Yedikleri golde iki stoper neredeydi, yerlerini niye kaybettiler sormak lazım. Özellikle Koray, 2 yıldır bu takımda ama zerre aşama kaydetmemiş! Keza, sırf dünkü maça bakıp, Rodriguez, Tarık, çok koşmasına rağmen Sinan ve Jem Paul’ün kaliteleri kaliteleri de tartışılmalı, “Bu takımda oynayabilirler mi” diyerek! Mustafa Denizli de bu durumun farkına varmış olsa gerek, 2-1’i koruma adına ayağında iyi top tutan Snejder’i oyuna aldı, son saniyelerde de Selçuk’u sokup süreye oynadı. Başka çaresi de yok açıkcası bu yapılanma ile.
Evet, Galatasaray kazandı; daha doğrusu sadece kazandı. Ama yarın ne olur, onu kestirmek güç!