Görünüş hiç iyi değil. Kanlı terör örgütü IŞİD her yanda cirit atıyor, ölüm saçıyor, çözüm süreci rafa kalkmış, çatışmasızlık sona ermiş, yeni kaygılar, yeni düşmanlıklar boy atıyor. Topraklarımız üzerinde 2.5 milyon göçmen yaşarken, sorunlarımıza sorun katıyorlar. Gelen turist sayısında, dolayısıyla turizm gelirlerinde düşüş yaşanıyor, piyasa durgun. Ekonomi kötü, dolar zor dizginleniyor, bir boşanırsa 3 liraya doğru alıp başını gideceğinden korkuluyor.
Bu durumda ülke hükümetsiz, yeni bir yürütmenin oluşabilip oluşamayacağı bilinemiyor.
Bütün bunların karşısında, çoğu gelişmenin müsebbibi, bunları kendi siyasi çıkarına kullanıp ülkeyi yeniden hiçbir şeyi çözmeyecek bir seçime götürmek üzere hazırlanıyor.
O kişiyi tanımışsınızdır: Tayyip Erdoğan.
Erdoğan’ın ülkeyi yeni bir nafile seçime götürmesini engelleyecek tek etken AKP- CHP koalisyonunun kurulması.

***

Demokrasilerde koalisyonlar zaman zaman tek parti hükümetlerinden de daha elverişli ortamlar yaratırlar. Bu durum, iktidarın daha geniş bir uzlaşma tabanına dayanıyor olmasından kaynaklanır. Hele hele, karşı karşıya bulunulan sorunlar geniş bir toplumsal mutabakatı zaruri kılıyorsa, bu etken daha da önem kazanır.
Türkiye bugün, çözümü geniş toplumsal mutabakat gerektiren sorunlarla karşı karşıya.
Yeni bir anayasanın yapılması, demokrasinin bütün kurum ve kurallarıyla işler hale getirilmesi, parlamenter sistemin aksaksız işlerliğinin sağlanması, kuvvetler ayrılığı ilkesinin eksiksiz yaşama geçirilmesi, uzun süre yalnız ülkemizin değil, aynı zamanda bölgemizin önemli sorunu haline gelecek olan IŞİD terörüyle baş edilmesi, çıkmazda bulunan dış politikanın yeni ve daha emin bir çizgiye oturtulması, hep gündemin çözüm bekleyen sorunları arasında.
AKP ile CHP’nin toplumsal tabanın geniş kesimine dayanan işbirlikleri, sorununun çözümünde iyi bir işbirliği oluşturabilmeleri, olması gerekenlerin başta gelenidir.
Tabii bunun için, sorunların çözümünde ortak noktaların bulunulabilmesi gerekir.

***

İşte bu noktalarda olması gerekenin olabilirliği konusunda, ciddi kaygılar beliriyor.
Her şeyden önce, yukarıda saydığımız sorunların hemen hemen tümü, son 15 yıllık Erdoğan iktdarının doğurduğu ya da savsaklayarak ağırlaştırdığı konulardır.
Bu durumda, AKP’nin önemli konularda, Erdoğan politikalarında değişikliklere hazır olması gerek.
AKP bu değişikliğe, bir anlamda anti Tayyip bir politikayı kabule hazır mı?
Haydi Davutoğlu’nun bu değişimin gerekliliğini anlayacak yapıda olduğunu ve gereğini yapacağını kabul edelim.
Peki, ya demokrasinin onsuz olmazı kuvvetler ayrılığını hiç kabul etmeyen Tayyip Bey’in bu koalisyona olumlu yaklaşması mümkün mü?
Bugünkü AKP Erdoğan’dan ne kadar bağımsız ki, onun politikalarına karşı bir koalisyon oluşturabilsin?
Olması gerekenin olabilip olamayacağı sorusunun cevabı galiba açık.
Evet, dönülmez nafile seçimin ufkundayız, vakit çok geç.