Cumhuriyet, halka egemenlik ve özgürlük, eşit yurttaşlık hakkı tanımıştı. 100 yıl sonra ümmetçilik ve etnikçilik bulamacı bir Saray rejimi, bir tür köleliğin en ezinçli durumunu topluma yaşatıyor. Saray’ın baskıcı, dayatmacı iktidarı; duymak, dillendirmek, karşı çıkmak hakkını bile halkın elinden almak peşinde. 

Susmak kadar yaşananları unutmak gerçekleşseydi eğer, halk, sesiyle birlikte bilincini de yitirecekti.

Yitirmedi. Her devrim gibi Cumhuriyet Devrimi’nin de yarattığı uygarlık aktarıcı atar damar işlevini sürdürüyor. 

Hızla geçip giden yaşam içinde pek ayrımında olmayabiliriz ama toplum sinmemiş, susmamıştır. Unutmamaktadır ve halen ayaktadır.

Emekliler isyandadır. Açlığı çığlıklanmaktadır.

Uzun süredir iktidarın uygulamalarını kabullenmiş olan işçi sendikaları bile alanlardadır.

Çiftçi, meyve veren ağacın taşlandığını söylemekten kaçınmamaktadır.

Aile hekimleri, hekimlik onurunun ve işlevinin ellerinden alındığından yakındıkları için boykottadır.

Anneler, bebeklerinin para hırsından gözü dönmüş kıyımcılarca öldürüldüğünün ayrımındadırlar.

Anlama ve kavrama yeteneği üstün yeni kuşak, çok iyi kullandığı sanal iletişim araçları üzerinden karşı duruşunu, yaratıcı bir alaysılama ve gülmece ile çok geniş bir kesime yansıtmaktadır.

İktidar; tüm çabasına karşın düşün, kültür, sanat ve yazın alanını istila edememiştir.

Toplum değil, halkın yalın gerçekliğinden uzaklaşan iktidar ve çevresi çürüyerek temelsizleşip yıpranmakta, yozlaşarak çökmektedir.

Diyalektiğin olağan akışı işlemekte, zamanın tik takları toplumun yakıcı hareketliliğini içten içe kaynatmaktadır.

Eksik ya da yetersiz olan, toplumun hareketliliğine önderlik edecek olan siyasal kadrolardır. 

Bugün var olan bu kadroların çoğunluğu, son çeyrek yüzyıldaki karşıdevrime ortak olanlar ya da büyük ölçüde ödün vererek tanıklık edenlerden oluşmaktadır.

Toplumdaki baş eğmeyişin yarattığı dirileşme ve canlılık, bu tutuculuk karşısında da kendi önderliğini  yaratacaktır.

KARDEŞLERİ DÜŞMANLAŞTIRMA YOLU

Yoksulluk, baskı, adaletsizlik karşısında birleşme yerine; siyasal dinciler ile siyasal etnikçilerin, küresel sömürgecilerle birlikte yarattığı uzlaşma görünümündeki bölünme, barış yerine sürekli çatışma getirecektir.

Üniter yapı içinde ayrı parlamentolar oluşturma, anayasal eşitlik adı altında ayrışma, ülkenin geleceğini ayrılıkçı şiddet örgütü başının “ehilliği ve kararlılığı”na bırakma kabul edilebilir değildir.

Kardeşlik, “Barışı inşa edeceğiz ya da negatif yönde kırılmalar gerçekleşecek, her yer Gazze olacak” diyerek bilinçaltındakini açık eden siyasal etnikçilerin kışkırtıcılığı ile sağlanamaz. Saray’ın baskıcı, eşitliksiz bozuk düzenine karşı oluşturulacak halkçı-devrimci akılcı yoldur tutulacak olan. 

Siyasal ümmetçiler ile siyasal etnikçilerin, çıkara ve bağımlılığa dayalı sanal gündemi, zaten kardeş olanları düşmanlaştırmaya yöneliktir.