Halkın gözlerini ovuşturarak ve dehşetle yaşadığı AKP-cemaat savaşının ana nedeni aralarındaki ekonomik çıkar anlaşmazlığıdır; olanlar, aslında paylaşım kavgasıdır.
Hükümet, tam boy içine battığı anlaşılan rüşvet ve yolsuzluk olaylarının soruşturulması sırasında, cemaat yanlılarını uzaklaştırma gerekçesiyle polisi dağıtıyor; yeni bir HSYK düzenlemesi yoluyla, aslında bağımsızlığı yerlerde sürünen yargıyı tamamıyla kendisine bağlamaya çalışıyor. Maliye ve Milli Eğitim’de benzer uygulamalar yaşanıyor.
Cumhurbaşkanı’nın gazeteci göndererek cemaatin liderinden barış mektubu getirtmesi savaşı söndürmüyor. Bu konudaki uyarılar, savaşı sona erdirmede yeterli olmuyor; tersine savaş her gün büyüyor; kamu yönetimini tümüyle çökertiyor; çok derin ve onarılamayacak ekonomik, siyasal ve ahlaki yaralar açıyor.

***

Olaya derhal el koyması gereken tek yetkili TBMM’dir.
Biliyorum, üyelerinin seçimi çok büyük ölçüde genel başkanlara bağlı olduğundan, TBMM’nin bu konuda yetersiz kalacağı öne sürülebilir.
Ancak TBMM, hem kendisi, hem de ülke için bu karanlık tünelden çıkışın öncüsü olmalı; çıkaracağı yasalarla, rüşvet ve yolsuzluk yollarını kapatmalıdır.
Bu noktada CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’nun geçen salı günü grup konuşmasında vurguladığı, Kamu İhale Yasası’nın AB ölçülerine göre yeniden düzenlenmesinden siyasetin finansmanının saydamlaşmasına; Sayıştay’ın ve bağımsız kurulların güçlendirilmesinden siyasi ahlak yasasının çıkarılmasına uzanan öneriler yapılacak yasal düzenlemenin temeli olabilir
CHP, diğer partilerden gelecek önerileri de içeren bir rüşvet ve yolsuzlukları önleme tasarısını hiç zaman kaybetmeden TBMM’ye vermelidir. Temiz toplum ya da temiz siyaset yasaları (TTY, TSY) adı altında toplanabilecek böylesine bir köklü girişim hiç kuşkusuz, yıllarca rüşvet ve yolsuzlukların çok ağır bedellerini ödeyen toplumun tüm kesimlerinin desteğini yanında bulacaktır.
Millet iradesi sözlerini dilinden düşürmeyen Başbakan’ın milli iradeye ne kadar bağlı olduğu, ülkenin içinden geçmekte olduğu büyük çöküntü günlerinde yalnız ve ancak yolsuzlukla savaşım düzleminde belli olabilir. Ayrıca, ucu oğluna kadar uzansa da bu konuda hoşgörülü davranmayacağı sözünü veren de Başbakan’dır. Bu durumda rüşvet ve yolsuzluk yollarının kapanması için TBMM’nin işlevsel kılınmasında asıl görev ve sorumluluk, orada çoğunluğu elinde tutan Başbakan’a düşmektedir. Var olan koşullarda, kamuoyunu arkasına alacak TBMM’nin çalışmasıyla Başbakan, bu sorumluluktan kaçınamamalıdır!