Bir yıl önce, 31 Aralık 2010’da bu köşede, “Yeni yılda nasıl bir Türkiye?” diye sormuş ve beklentilerimizi sıralamıştık.\n

Listenin başına da “İnsanların haksız, hukuksuz yere fazladan bir gün dahi cezaevi köşelerinde tutulmadığı, tutukluluğun cezaya dönüşmediği bir yeni yıl” diye yazmıştık.\n

Nitekim yıl boyunca, cumhurbaşkanından bakanlara, ziyarete gelen yabancı devlet adamlarından uluslararası örgütler ve sivil toplum kuruluşlarına herkes, Türkiye’nin en temel sorununun “keyfi tutuklamalarla ifade özgürlüğünün kısıtlanması” ve “uzun tutukluluk süreleri nedeniyle tutukluluğun infaza dönüşmesi” olduğunu defalarca dile getirdi. \n

Bu ortak dileğin gerçekleşmesi yönünde yol alınabildi mi derseniz...\n

***\n

Malatya Üniversitesi Kimya Mühendisliği son sınıf öğrencisi Erkin Kocaman 7 aydır Adıyaman E Tipi Cezaevi’nde tutuklu. \n

CHP Malatya Milletvekili Veli Ağbaba’ya gönderdiği mektubundan dinleyelim 2011 yılını nasıl geçirmiş? 2012’den en büyük beklentisi ne?\n

“Ülkemizde artan hukuksuzluklara ve keyfi tutuklamalara takılan bir üniversite öğrencisiyim. 3 Haziran’da sabah saat 5.00’te Malatya’daki evimizde gözaltına alınmasaydım bu yıl mezun olacaktım... Bir arkadaşıma “teyze” diye hitap etmem espri değil kod adı olarak algılanmış. Kamuoyuna açık, hiçbir müdahalenin olmadığı yasal basın açıklamaları, Mahir Çayan’ın resimlerini bulundurmak, yasal dergiler, kitaplar hepsi örgüt üyesi olduğumuz iddiasıyla değerlendiriliyor. Oysa ki dergilerin hepsini kitapevlerinden alıp okuyabilirsiniz. Çayan’ın resimlerini herhangi bir gazetede görebilirsiniz.”\n

***\n

“ ‘Amerika defol, bu vatan bizim’ başlıklı basın açıklamasını okumak, 1 Mayıs’ta Taksim’de olmak, Güler Zere’nin serbest bırakılmasını istemek, 2000 yılında hapishanelerde yapılan katliamın sorumlularının yargılanmasını istemek de aynı şekilde ‘suç’ teşkil edebiliyor...” \n

“Güler Zere kanser hastasıydı. Onu yaşatmak istemenin nesi suç? Cumhurbaşkanı’nın onayı ile serbest bırakıldı ama yargılanan biz olduk.”\n

“Tatil ilan edilen 1 Mayıs’ta bir milyon kişi işçi bayramını kutlamak için Taksim’deydi. Ben de onlar arasındaydım. Bunun nesi yasadışı?” \n

“19-22 Aralık 2000’de arasında hapishanelerde 28 kişi katledildi. Bunu görüp de susmak insanlık mı? Bunu yapanların yargılanmasını istediğim için yargılanıyorum. Bu yıldönümünde birçok televizyon kanalı operasyona geniş yer verdi ve hepsinde de sorumluların yargılanması istendi. Yani aynı suçu işleyen milyonlarca insan var.”\n

“Kısaca açlığın, yoksulluğun, katliamların olmadığı bir ülkeyi en demokratik biçimde talep etmek ‘suç’ teşkil ediyor. Oysa ki bu etkinliklerin hepsi yasal.” \n

***\n

“23 Kasım’da 4. duruşmamıza çıktık. İddianameyi hazırlayan polisin ‘evrakta sahtecilik’ yaptığı ortaya çıktı. Tarih ve isimlerin bazıları yanlış yazılmış, bazıları ise onaylatılmadan üzerleri karalanmış olarak iddianameye yansıtılmış. Tüm bunlara rağmen mahkeme heyeti yine ‘tutukluluk halinin devamına’ dedi. Hakkımda örgüt üyeliği ve 6 kez örgüt propagandası yapmaktan ceza istendi. 45 yıl hapis yapıyor bu. Yasal haklarımı kullanmamın bedeli 45 yıl!..\n

Tutukluluğumun 7. ayına girdik ve 17 Ocak 2012’de karar duruşması var. Sizce nasıl anlatabiliriz suçsuzluğumuzu?”\n

***\n

Özgürlüğünden aylardır mahrum bırakılan öğrenci Erkin Kocaman’ın satırları, 2011 beklentilerimizin gerçekleşmesi yönünde tek bir adım dahi atılmadığının çok acı bir kanıtı.\n

Bir yıl önceki yazıyı “Bu dileklerin yaşama geçirilmesi çok mu zor?” diye bitirmiştik. Bir yıl sonra bir daha soruyoruz.\n

Çok mu zor?