Yıllardır yılın son yazısında köşemi ya keyifli bir öyküye ya da bir şiire ayırıyorum. Benim için bir tür gelenek oldu bu. \n

Grimm Kardeşler’in bazı masallarını şiir biçiminde yeniden yazmıştım. Bugün 2012’yi onlardan biriyle, “Yoksul Köylü”yle uğurlamak istiyorum.\n

Dilerim, 2013 tüm dünya için daha mutlu geçer.\n

***\n

Yoksul köylü ölmüştü,\n

Gözlerini açınca\n

Cennetin kapısında buldu kendini.\n

\n

Bir de zengin adam bekliyordu sırada.\n

\n

Bir melek geldi,\n

Açtı cennetin kapısını\n

Altın anahtarıyla.\n

\n

Önce zengin girdi içeri,\n

Bir bando sesi duyuldu ansızın\n

Kapının arkasından.\n

\n

Marşlar çalındı,\n

Şarkılar söylendi,\n

Sevinç çığlıkları attı cennettekiler.\n

\n

Kapı yine açıldı sesler kesilince,\n

Köylü içeri girdi,\n

Bir melek karşıladı onu,\n

“Hoş geldin köylü kardeş” dedi sadece.\n

\n

Hani, nerede bando?\n

Neden söylenmiyor marşlar?\n

Melekler neden dans etmiyor?\n

\n

“Ne biçim iş bu?” diye bağırdı köylü.\n

“Zengin adam girince içeriye\n

Şarkılar söylediniz,\n

Çalgılar çalarak karşıladınız onu.\n

Ben yoksulum gerçi,\n

Ama dünyada kalmadı mı yoksulluğum?\n

Herkes eşit değil midir gökyüzünde?”\n

\n

“Eşittir,” dedi melek.\n

“Zengin de bir bizim için, yoksul da bir.\n

Yalnız unutma köylü kardeş,\n

Her gün yüzlerce yoksul gelir cennete,\n

Ama zengin dediğin yüz yılda bir gelir.”