Sandığın kullanıldığı ülkeler içinde, otoriter liderliğe teslim olmuşlar arasında, yasama yürütme, yargı bağımsızlığı, güçler ayrılığının katledilmesinde en ucube, en diktatoryal modeli yaratmamız yetmezmiş gibi.
Hem başkan, hem parti başkanı olan Saray rejiminin düzenindeki yetkilerle ülke yönetimine geçiş de yetmiyor, yeterli güç, güvenlik kaynağı olamıyor ki.. Başkanın icraatlara dönük, geçici süreli olması gereken yetkileriyle, geçerli anayasal, yasal düzeni yok sayan, bağımsız tüm kamu kurumlarına ilişkin, haksız-hukuksuz icraatları hız kesmiyor..
Yolu bulunamadığı için Meclis geçici zorunlu açıldı yaa.. Kutsal, bütçe görüşmelerinde de işlettikleri AKP-MHP ittifakı sayesinde geliştirdikleri taktiklerle konulmuş yasaklar zinciri kırılamasa da, Meclis görüşmeleri öngörülebileceğinin çok ilerisinde kirli çamaşırların ortaya saçılmasını, kimi gerçeklerin saklanamayacağı gerçeğini gösterdi...
Varın hep birlikte, şöyle bir silkinip, en yaşamsal, en masum, insancıl haklarımız üzerinden, geçerli hak aramada, geçmişte, ne kadar anlamlı değerli olduklarını algılayamadan kolaylıkla kullandığımız haklarımızı aramaktan yola çıkalım.

***

Güdümlü medya sunumlarında pek çok gelişmenin satır aralarında saklı kalan pek çok gerçeği öğrenme, kendi çıkarlarımıza dönük tuzaklara karşı hakkımızı arayabilme şansımız olamıyor elbette. Yine de en güdülenmiş söz konusu koşullarda bile Meclis tartışmaları sayesinde öğrendiklerimiz çok yararlı.. Gerçek bir bağımsız Meclis’in çalıştırılabilmesi halinde, haksız, izansız tek adam, Saray rejimi otoriterlerliğine, diktatörlüğü icraatlarının, haksızlık-hukuksuzluklarına son verilebileceğini gösterdi.
Bütçe yapamayan bir Meclis gerçeği ile yüzleştikse de, Saray bütçesinin mayasının içinde, çok övündükleri İktidar erklerinin eliyle, çok övündükleri, yine oylarını istedikleri, seçmenin, cumhurun, yaşamının başına ördükleri çorapları da öğrendik..
Biliyorum bu medyatik güdüleme çarklarının gücüyle, başına gelenleri sorgulaması zor seçmenler için yeni siyasal güdüleme gündemleri çok.. En acımasızı, en gelişmiş demokratik rejimlerde bile işe yarayan tehdit, korku, kaygılar üzerinden yaratılan, üretilen çaresizlik, cepheleştirmeler. Ötekileştirmelerle üretilen düşmanlıklardan beslenen değerler erozyonla hastalıklı, insanlıktan çıkaran EGO’lar..
Hâlâ demokratik hukuk düzenleri geçerli, zengin kuzey dünyasında bile Amerikan, İngiliz, daha bir demokratik düzeni yakalayabilmiş Avrupa’da, siyasi otoriter liderlikler kirli çıkarlar üzerinden bir düzende emperyal tuzaklarda rol üstlenmişlerse.. En çok da Ortadoğu, yoksul güney, İslam dünyası halklarını birbirlerine kırdırmak tuzakları kuruyorlarsa, emperyal tuzaklardan çıkış yollarının alfabesinin birinci maddesi, tuzaklardan çıkış yollarında buluşmak değil midir?