Küresel sömürü düzeninin insana ve doğaya yönelik en vahşi saldırılarından birisi de madencilik sektöründe uygulanıyor.

İnsanlar ölürmüş, doğa kirletilirmiş, çevre bozulurmuş umurlarında değil.

Ya ne?

Kâr... Daha çok kâr!..

Bu kez Kütahya’daki şu gümüş madenine bakar mısınız?

Siyanürle dolu atık barajı, patladı patlayacak.

Gümüşköy Eti Gümüş İşletmesi’ndeki tehlike ürkütücü.

Dört kademeli atık barajındaki setlerden biri çöktü.

Bu çöküntü barajı patlatırsa ya da aşırı bir yağışla taşkın oluşursa siyanür çevreye yayılacak.

İnsan, toprak, bitki zehirlenecek.

Gümüşköy’den Porsuk, Eskişehir, Sakarya derken, Karadeniz’e kadar uzanacak derin bir kirlilik. Vahşi kapitalizmin kirliliği...

Çevre ve Orman Bakanlığı’na bakarsanız, her zaman olduğu gibi “şimdilik bir tehlike yok”!

Ne zaman oldu ki?

“Gereken önlemler alınıyor.”

Ne zaman alındı ki?

Olası riskler doğrultusunda tesisin üretimine son verilmiş.

Oysa tesis tam gaz çalışıyor.

Bu ülkenin Çevre ve Orman Bakanlığı, çevreyi korumakla yükümlü değil, tam tersi adeta çevreyi sömürecek kuruluşların işini kolaylaştırmakla görevli.

Onlar “yatırımcının” önünü açarlarsa, işlerini yapmış sayıyorlar.

Sürekli yalan, dolan...

Bergama Ovacık’ta siyanür liçiyle üretim yapan şirket de yıllar önce dünyanın en güvenli sistemini kurduğunu açıklamıştı.

Üreticilerin ve çevrecilerin yoğun tepkilerinin ardından yeni maliyetlerle ek önlemler almak zorunda kaldılar.

Daha sonra da çok pişkin bir tavırla “Şimdi sistem, daha da güvenli hale geldi” dediler.

***

Bilim insanları ve uzmanların görüşlerine, halkın istemine aldırmaz onlar, hatta mahkeme kararlarına bile vurdumduymazdırlar...

Hukukun arkasından dolanmak stratejileridir.

Bu iktidarın kadroları barajdaki çöküntünün büyük bir yağışla taşkına dönüşme olasılığıyla ilgili soruları, “yağmur Allah’ın bileceği iş” diye karşılar...

Jandarmanın görevi, Eşme’de, Efemçukuru’nda, Ovacık’ta görüldüğü gibi Gümüşköy’de de halkın tepkisini durdurmaktır.

Saydığımız bu bölgelerde kullanılan siyanür havaya karışarak, zaten belirli ölçülerde insan ve çevre sağlığını bozuyor.

Metalurji Mühendisleri Odası Genel Başkanı Cemalettin Küçük, gazın buharlaşıp havaya karışmasıyla, topraktaki ağır metalleri bozarak kirlilik saçmasıyla, bu işletmelerin zaten bir büyük tehlike yarattığını söylüyor.

Siz buna bir de Eti Gümüş‘ün çevresinde yaşayan Aliköy beldesiyle Gümüş, Kızılcakaya, Dulkadir, Karaağaç köylülerinin, “Zaten barajda sızıntı vardı” savlarını ekleyin...

Yetkililerin kanıtlarıyla birlikte “hayır, sızıntı yok” demesi gerekmez mi?

Yılda 120 ton gümüş üretmenin bedeli, 25 milyon tonluk siyanür atığı...

Ortada yanıtlanması gereken bir dizi soru.

Yeraltı yağmur suları siyanürden nasıl etkileniyor acaba?

İşletmenin bölgedeki hayvansal ve tarımsal üretimde yol açtığı olumsuzluklar hangi oranda?

Bu ürünler ülkenin hangi sofralarında tüketiliyor?

Ve daha da önemlisi, altın ve gümüş üretmenin bedeli, daha büyük maliyetlere yol açmasın sakın?

Bu soruların yanıtlarını biz biliyoruz, ülkeyi yönetenler de biliyor aslında. Ama onlar, halkın ve doğanın değil, küresel sermayenin çıkarlarını koruyor.

Bugün Kütahya Gümüşköy’den söz ediyoruz, yarın belki Bergama, Uşak, Erzincan ve Gümüşhane’deki siyanürlü atık barajlarından...