AKP iktidarı öncesi.

2002 Mayıs ayı, yer İzmit.

Recep Tayyip Erdoğan miting alanında konuşuyor:

“Şu sisteme bakın hele, ülkede 72 bin öğretmen açığı var, sen sınavla öğretmen seçiyorsun (KPSS). Hangi akla hizmet ediyorsunuz? Bırak da öğretmenlerimiz okul seçsin, göreve başlasın, önüne niye engel koyuyorsun... O zaman niye okutuyorsun bu öğrencileri, yazık değil mi?”

Bu da aynı dönemdeki Samsun mitinginden:

“Buradan sözüm tüm genç öğretmen adaylarına; siz merak etmeyin, biz geldiğimizde ‘Üniversiteyi bitirdiğimde ne yapacağım, sınavı ya kazanamazsam’ korkun olmayacak, çünkü sınav olmayacak...”

Bu sözler o dönem atama bekleyen kaç öğretmene, kaç anne babaya inandırıcı geldi, bilmiyorum.

Bildiğim bugünkü manzara.

Söylenenlerin tam tersi.

Öğretmen olmuş ama ataması yapılmayan yaklaşık 400 bin genç...

Umutsuz 400 bin aile...

30’u yaşamaktan vazgeçti, intihar etti.

Onlardan biri, beş yıldır atanmayan Şafak Bay, kanserden ölüp gitti.

İş yok güç yok. Hâlâ ailelerine yük olmanın cenderesinde, bunalımda çoğu.

***

Onca sınav rezaletine, kopyaya, şaibeye, hile ve hurdaya karşın hâlâ KPSS için borç harçla dershane kapılarında sürünenler var. Artık umudunu yitirmiş, öğretmenlik defterini açmadan kapatanlar da...

Oysa resmi öğretmen açığı 200 bin, dışarıdan ücretli olarak çalıştırılan “öğretmen” sayısı 63 bin.

“O zaman niye okutuyorsun bu öğrencileri, yazık değil mi?” demiştiniz Sayın Erdoğan, neden 26 yeni eğitim fakültesi daha açtınız?

Geçenlerde Milli Eğitim Bakanı Ömer Dinçer, bu gençleri Eminönü’nde yem bekleyen güvercinlere benzetti.

Ne denli acı, ne denli yersiz, ne denli onur kırıcı bir söylem...

Öğretmen işsizliğinin bu denli yüksek olması, kuşkusuz iktidarın bir politikasıdır.

Altında eğitimin özelleştirilmesi, öğretmen emeğinin değersizleştirilmesi yatıyor.

Onları güvencesiz koşullarda çalıştırmanın ve öğretmenleri hak kayıplarına razı etmenin yolları hazırlanıyor.

Ama onlar direniyor, şubatta atama bekliyor.

Her zeminde, her ortamda toplumsal duyarlılığın artması için, sorunlarına çözüm için çabalıyor.

Başka çare yok, örgütlendiler.

Ataması Yapılmayan Öğretmenler Platformu (AYÖP), hafta sonu büyük kentlerde eylem yaptı.

Ücretli öğretmenliğe, haksız alan değişikliğine ve öğretmenlerin itibarsızlaştırılmasına tepki gösterdi.

Soru değil, düdük çaldılar meydanlarda.

Kadınlar siyah duvaklarla yürüdü, evlenemediklerinden ötürü.

Eğitimin karanlık yüzüne...

Düzenin üstüne...

\n