Dillerinden düşürmüyorlar demokrasiyi.
İşlerine geldiği gibi.
İçini, özünü boşaltarak, kendilerine yontarak.
Sandık bağlamında, seçimden seçime...
Hak aramak yok, gösteri ve toplantı düzenlemek yok, özgürlük yok onların demokrasilerinde.
İtaat var, biat var...

Orada başka, burada başka...
Mısır’da cuntaya direnen Mursi yanlıları, demokrasiye sahip çıkıyor onlara göre. Tahrir’de Müslüman Kardeşler’i protesto edenler darbeci.
Suriye’de insanın kaldıramayacağı vahşete imza atan muhalifler özgürlük istiyor, “demokrat” sözüm ona...
Taksim’de Gezi direnişcileri “darbeci”...

Sihirli bir sözcüktür ellerinde.
Ortadoğu’yu yeniden paylaşmak için, gerektiğinde.
Irak’a nasıl girdiler.
Diktatör Saddam gidecek, demokrasi gelecek!
Geldi demokrasi işgalle, kan, gözyaşı, derin acı ve ölümlerle...
1.5 milyon Iraklının yaşamına mal oldu, ülke üç parça.
“Arap baharı” dediler ölümün soğuk yüzüne
Sırada Suriye.
100 bin can gitti komşudan, kanlı infazlar, bombalar ve kimyasal gazla...

Tam gaz demokrasi geliyor coğrafyamıza, çocuklar ölüyor!
Cunta kurşunlarıyla can veriyor Mısırlı Esma, Başbakan ağlıyor.
Gezi eylemlerinde polis kurşunuyla, dayakla öldürülenlere gözyaşı yok ama.
Esma kadar değerleri yok Ethem’in, Ali’nin...
Ethem, Ali, Abdullah ve Mehmet’in anneleri, babaları, kardeşleri ve dostları ağlıyor nasılsa.
Onlar ölümü hak ettiler mi yoksa?
İnsanın yüreği yanıyor, insanlığın!

Buradaki demokrasi başka işliyor. Hâkim adayı Didem Yaylalı, fişlendiği için HSYK tarafından hâkimlik mesleğine kabul edilmiyor. İntihar ediyor çiçeği burnunda genç kız, bu dünyadan göçüp gidiyor.
Ağlayacak değiller ya!

Ya Gezi Parkı protestoları sırasında başına atılan gaz bombası fişeğiyle beyin kanaması geçiren 16 yaşındaki M. A.T’ye ne diyecek sizin demokrasiniz?
Hafta sonu gazetelerde kafatasının neredeyse dörte birinin olmadığı fotoğrafını gördünüz mü, ne hissettiniz ?
Ağlamadığınızı düşünüyorum...