Sabah oğlum geldi sarıldı, bayramımızı kutladı.

Ailece kucaklaştık sevgiyle.

Işıklarla kalsın babamı anımsadım o an...

Bir fotoğraf düştü yıllar öncesinden.

Giresun... Daha ilkokul öncesi.

Bir 29 Ekim sabahı, bayramlıklarım giydirilmiş, elimde bayrak, saçlarım taralı.

İlk kravatlı anım sanırım.

Ayakları nalınlı, yoksul bir balıkçı köyünden seçilmiş, sonra devrimin okullarında cumhuriyet ülküsüyle yetişmiş, Kızılçullu, ardından Hasanoğlanlı eğitimcinin elinden tutuyorum gururla.

O adam babam, babam cumhuriyet o an.

Benim gibi daha birçok çocuğa,

Cumhuriyetin faziletiyle yetişmiş insana, hangi güç babasını yasaklayabilir ki?

***

Son yıllar...

Asık yüzlü devlet törenlerini kaldıracaktınız sözüm ona.

Sanki değilmiş gibi, halkın olacaktı bayramlar hani?..

Yarım asırdır bayramların özünü boşaltan sizler değilmiş gibi.

İstihbarat dediniz, provokasyon dediniz, valilerinize topu atıp.

Yasaktı, her şey yasak.

Pastanelerdeki buluşmalar hariç bayram, seyran yasak.

Anıtkabir’e, Atatürk’e çiçek, bayrağa yasak.

Miting, gösteri, yürümek yasak...

Zorunuzdan mı, hangi korkunuzdan?

Demir parmaklıklarla kuşatıldı alanlar, halk girmesin diye.

Ceset torbası yok diye Ankara’ya giden otobüslerin bile yolu kesildi.

İleri demokrasiniz çoluk çocuğa, yaşlı gence biber gazı, cop, tazyikli su, dayakla esti...

***

Ne oldu ama!

Ne tehdit, ne gözdağı, ne genelge...

Ne panzer, ne polis, ne barikat.

Vız geldi halka faşizan yasak.

Kul değil birey, ümmet değil milletti çünkü onlar.

Cumhuriyet özgürlük.

On binlerin yüreklerinde devrim coşkusu, Atatürk sevgisi.

Yürümedi, koştular adeta alanlara.

Koştular Ata’ya...

Milletin muhalif vekilleri bile ayrıldı protokol tribünlerinden, kaldı asık yüzle zevat.

Cumhuriyet ve Atatürk sevdalısı halk kutladı alanlarda, sokaklarda.

Halkın seferberlik hali...

Demir parmaklıklar kuşatılmış bayramlar sizin, cumhuriyet halkın.

Ferman padişahındı, cumhuriyet vasiyeti onların.

“Ey Türk istikbalinin evlâdı! İşte, bu ahval ve şerâit içinde dahi, vazifen; Türk istiklâl ve Cumhuriyetini kurtarmaktı” çünkü...