Lider Chelsea’nin 3 takipçisi var; neredeyse at başı gidiyorlar. Son beyanatlarından bildiğimiz üzere Jose Mourinho da kendi ligindeki şampiyonluğa çok önem veriyor. Şimdi denecek ki ‘Devler Ligi’ne önem vermiyor?’ Vermez olur mu? Bu ligde daha rahat, takımını daha rahat yönetiyor. İşte dün gece Galatasaray önünde çeyrek final gelirken fazla sevinmedi bile. Ama bu sezon uzun süredir izlediğim lig maçlarında Portekizli teknik adam, inanılmaz derecede konsantre oluyor. Geçen hafta 14 hafta sonra mağlubiyeti tattıkları Aston Villa deplasmanında sinir katsayısını neredeyse 2’ye katladı. Hele Willian ve Ramires’e kırmızı çıkınca çıldırdı adeta… Üstte de belirttiğim gibi Devler Ligi’nde tam tersi, pek bir sakin oluyor. Ayrıca ekibine öyle güveniyor ki; Aston Villa formsuzlarına bile (2 değişimi mecburi Eto’o ve tecrübe abidesi Lampard’dı) kesik atmadı Galatasaray karşısında…
Stamford Bridge bir TT Arena değil ama yine de rakibi ürküten ambiansı var. Genelde topun sahibi Galatasaray olsa da bölgeler egemenliği özellikle ilk yarı Chelsea’nindi. Maçı koparanlar ise Eto’o’nun arkasındaki 5’liydi. İngiliz ekibi savunmasını zaten sağlam tutmuştu; koca 45+3 dakika Galatasaray’a tek fırsat yakalama şansı dahi vermediler. Ama o 5’li var ya, Galatasaray’a yetti de arttı bile. Lampard’ın yanına yerleşen Ramires ve Willian Galatasaray’ı hücuma çıkartmazken aniden kanatlarda biten Oscar’la Hazard hem savunma hem de ofansif görevlerini üst düzey yapıp geceye damga vurdular. İkinci yarı ise vaziyeti idare ettiler… Galatasaray’a dönük yazarken şunu öncelikle itiraf etmeliyim; rakibi zorlamadan elenseler de Mancini, ilk kez oynaması elzem kadroyu sürdü sahaya. Yapacağı başka bir şey yoktu. Dönüşü olmayan bir 90 dakikaya çıkıyorlardı… Gecenin parlayan yıldızının Drogba’nın (çünkü bu çimleri ezberine alması ve dün akşam İngilizlerle kurduğu sevgi bağı) olması bekleniyordu ama ne o ne de Mourinho’nun da gönlündeki 10 numara Sneijder, maç boyu bir varlık gösteremedi. Melo belki takımı sırtlar derken o da 20’de sarıyı görünce Galatasaray tamamen Chelsea’ye teslim oldu. Teslim olmayan ise bir avuç vefakâr taraftarıydı. İngilizlere müthiş bir taraftarlık örneği gösterdiler. Ben bu taraftarı kalkıp ayakta alkışlıyorum.