Bugün Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı. Geride kalan bayram günlerinde yazdıklarıma şöylesine bir göz atınca sadece hayıflanabildim.

Çünkü benzeri mutluluk ve kutlama yazılarını yazma olanağı ne yazık ki elimizden alınmış durumda.

Ne ulusal egemenlik ne de geleceğimizin teminatı çocuklarımız için iyi şeyler söyleme, bir iyi niyet dileği olmakla sınırlı kalıyor. Ulusal egemenliği güçlü yönetime tutsak etme girişimi 12 Eylül askeri yönetiminin anayasası ile gerçekleştirilmişti. Hatta askeri yönetim, 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı’nı resmi bayramlar arasından çıkarmakta sakınca görmemiş, tepkiler üzerine yeniden bayramlar arasına almak zorunda kalmıştı.

Daha sonra geçilen sivil demokratik(!) dönemde de yürütme görevine gelenler, onca iddialı anayasa değikliğine karşın ne bu çarpıklığı gidermeyi düşündüler ne de yüzde 10 oy alma sınırlamasını kabul edilebilir bir düzeye çekmeye niyetlendiler.

Ulusal egemenlik kavramı da kendimize özgü demokrasimiz kapsamında, en çok oyu alan partinin egemenliğine yol açan bir niteliğe dönüşüverdi.

***

12 Haziran seçimlerine doğal olarak her gün biraz daha yaklaşıyoruz.

Ama kimlerin aday olabileceği sorunu ne yazık ki tam anlamıyla çözülebilmiş değil.

Başta ceza ve usul yasaları olmak üzere, bir maddenin ak dediğine başka bir maddenin kara demesine alışmaya başlamıştık.

Şimdi de karşımıza seçimle ilgili yasalar çıktı. Ve yine görüldü ki bu yasalardaki kimi bölümler, anayasayla birlikte değiştirilmediği için anayasaya aykırı hükümler içeriyor.

Anayasa esas alınırsa kimileri aday olamıyor, yasa maddelerini dikkate alınca da önlerinde engel kalmıyor.

Yasaları, kendi akılları yerine hukuk ilkelerine göre yapma zorunluğunun ayırdına varılmadığı sürece “hukuk” da “guguk” olarak kalmaya devam eder.

Sandıklarla başlayan saydamlık, dileriz ulusal egemenliğin saydamlaşmasına da atılmış bir adım olur.

***

Bayramın ikinci önemli öğesi çocuklar için de geleceklerinin parlak olduğunu, söylev cümleleri dışında söylemek olanaksız.

Düzenlenen şenlikler çocukların sorunlarını perdelemeye artık yetmiyor.

Çünkü Türkiye’nin de kabul ettiği Çocuk Hakları Bildirgesi’nde yer alan 10 ilkenin büyük bölümü ülkemizde yaşama geçirilememiştir.

Sağlıksız koşullarda yaşama mücadelesi veren, özel koşulları nedeniyle eğitim çalışmalarından yararlanamayan, her türlü istismara açık çocuklar, daha ciddi yaklaşımları zorunlu kılmaktadır.

***

Durum pek iç açıcı değil. Ama yine de geleceğe mahsuben bu bayramda da coşkuyu ve umudu göz ardı etmemeliyiz.