İlkokul öğrencisiyken sınıfımızda Kızılay kolu vardı. Kızılay’a düzenli olarak para yardımı yapardık. Bu yardım bizi gururlandırırdı. Kızılay’ın zor durumda kalan insanlarımıza yardım yaptığını bilirdik. Kızılay’a sevgi ve saygı duyardık. Bu duygularımız ne yazık ki son depremle birlikte yıkıldı. Ülkemizdeki her kurum gibi Kızılay da AKP tarafından ele geçirilmiş, içi boşaltılmış, yandaşlaştırılmıştı. Depremde insanlarımız soğukta, yağmur ve kar altında yaşam savaşı verirken, çadır beklerken Kızılay çadırları bekletiyor, dağıtmıyor, parayla satıyormuş. Yüreğimiz yandı, şaşırdık. Ama unutmadık, not aldık.

İmar aflarıyla, hiçbir planlamanın yapılmamasıyla, liyakatin yok sayılmasıyla bu depremde sınıfta kaldık. Acı sonuçlarına ulusça katlandık. On bir kentimiz yerle bir oldu. Elli binden fazla insanımız öldü. Deprem bölgelerine yardımlar, kurtarma ekipleri, ancak depremden üç gün sonra ulaşabildi. Acılı insanlarımız günlerce devleti beklediler. Gerçekleri söyleyenleri, acılarını dile getirenleri, yetersizlikleri eleştirenleri korkutmak, sindirmek için hakaretler edildi. Yetmedi, “Not alıyoruz, günü geldiğinde gereğini yapacağız” dendi.

SESSİZ KALAMAYIZ

AFAD’ın başına, konuyla hiç ilgisi olmayan bir ilahiyatçı getirilmişti. Mimarlık fakültesi dekanlığına da bir ilahiyatçı atanmıştı. Bakanların, valilerin, kaymakamların çoğunluğunun imam hatip çıkışlı olduğunu bildiğimizden, bu atamalar şaşırtmadı. Ama liyakat olmayınca acısını ulus olarak biz çekiyoruz. Depremde anne babalarını yitiren çocukların tarikatlara verildikleri haberleri geliyor. İsmailağa cemaatine, Bakanlar Kurulu kararıyla “kamu yararına çalışan dernek” statüsü verilmiş. Peki ne yaparak kamu yararına çalışmış oluyor? 

Bilimi yok sayıp, hurafeleri ve dinciliği öne çıkardılar fakat imamokrasi ile bir yere varılamıyor. Bu olumsuzlukları, bu acıları yaşadıkça, biz de unutmuyoruz, not alıyoruz.

Ulusça deprem acıları ile kavrulurken birileri hiç utanıp sıkılmadan hâlâ rant peşinde koşuyor. Cumhurbaşkanlığı kararnamesi ile ormanlar inşaata açılabilecek. Gelecek kuşakların yaşamını yok edecek böyle bir girişime sessiz kalamayız. Tarımı yok ettiler. Barajlarımızda su kalmadı. Göllerimiz, akarsularımız kurutuldu. Yüreğimizi yakan deprem bu olumsuzlukları daha da derinleştiriyor. Unutmuyoruz, not ediyoruz.

Cumhuriyetin ordusunun beş kahraman generali yaşlarına karşın, sağlık sorunlarına karşın cezaevindeler. Onlar, laik Türkiye Cumhuriyeti’nden yana görev yaptılar. Cumhuriyetin kahraman generallerinin haksız yere cezaevinde olmalarına nasıl katlanacağız? Komuta kademesi onları görmezden geliyor. Onlar, dincilerin öne çıkarıldığı bugünler gelmesin diye görev yapmışlardı. Onlara yapılan bu haksızlıkları, bu kini unutmuyoruz. Bunlar yetmedi, altı generale kumpas olduğu kanıtlanmış Balyoz davasından yeni cezalar verildi. 

Önümüzdeki seçimler gece ile gündüz arasında. Hiçbir şeyi unutmuyoruz, not alıyoruz. 

AV. EROL ERTUĞRUL