Ülkeler ve toplumlar için utanç günleri vardır. Kıvanç ve övünç günleri hiç unutulmaz. Ama utanç günleri her nedense bellek engeline takılır. Hükümetin veya meclisin aldığı bir karar utanca veya övünce gerekçe olabilir.

Aklımızdan hiç çıkmayan utanç gerekçelerinden biri, Türkiye’nin Cezayir’in bağımsızlığı konusunda BM’de kullandığı “çekimser” oydur. O Cezayirliler ki koyunlarında Atatürk’ün görseliyle yürümüşler, “Ya istiklal ya ölüm!” sözünü rehber edinmişlerdir. 

1 Mart 2003’teki tezkere oylaması ise yakın tarihimizin övünç gerekçelerinden birisi olarak her geçen yıl belleğimize daha derinden kazınmaktadır. Her şey hazırken, oldu bitti denirken TBMM kendine yakışanı yapmış, işgalciye yardım ve yataklığa hayır demiştir.

Yakın zamanda, Suriye yangınına benzin dökecek kadar ileri gidişimize varan emperyalist seviciliğimiz bir başka utanç sayfasıdır. Birkaç gün önce TBMM bir utanç sayfası daha eklemiştir tarihine. Bu olgudaki acı verici ayrıntı tek bir aykırı sesin işitilmemesidir. Bir tek el bile kalkmamıştır NATO’ya karşı.

NATO’CULUK

Yalnızca 276 vekil oylamaya katılmıştır. Dincisi, liberali, iktidarı, muhalifi, kaldıysa Kemalisti ve onlara eklenen sosyalisti arasından biri bile “hayır” diyememiştir. Gündelik siyasette mangalda kül bırakmayanlar, biribirlerine insanı utandıracak sözlerle saldıranlar, bu tarihsel oylamada istençlerini NATO’culuğa bırakmakta sakınca görmemişlerdir.

Bu oylamada çektiğimiz “sıfır” sayısı, alnımızda kara bir leke olarak çoktan yerini almıştır. Birkaç gündür siyaseti seccadeye saygısızlık açmazına sıkıştıranlar, NATO’culuk ortak paydasında buluşmuşlardır. Bir suç örgütü olan NATO’dan çıkılması hiç kuşkusuz önde gelen dilektir. Ama bu olana dek, suç örgütünün genişlemesine eldeki yetki gereğince engel olmak da bir o kadar önemli değil midir?

Türk siyasetinin büyük oyuncularının NATO’culuktan yarar umdukları, NATO’culuğa dayanarak güç toplamak istedikleri bir kez daha tüm açıklığıyla ortaya çıkmıştır. Belli ki hemen tüm siyasetçilerin her fırsatta dillerinden düşürmedikleri “vesayet” bu utanç gününde ete kemiğe bürünüp TBMM’de kol gezmiştir. Kol gezmekle kalmamış NATO’cu anlayışı bir kez daha şaha kaldırmıştır.

BİR, SIFIRDAN BÜYÜKTÜR

Sayıları az da olsa sosyalist olduklarını ileri süren milletvekillerine de bir çift söz söylemek gerekir: Elbette sayıları böylesi bir utancı engellemeye yetmezdi. Ama tarihe not düşmek için fazlasıyla yeterliydi. Bir, sıfırdan büyüktür.

TBMM’de, “Bağımsızlık benim karakterimdir!” sözünü rehber edinecek tek bir kişinin yokluğu acı vericidir. TBMM, 117 yıl önceki 31 Mart’a, Cumhuriyetin 100. yılında bir yenisini eklemiştir.

DR. CEYHUN BALCI

ESKİ İZMİR TABİP ODASI YÖNETİCİSİ