AKP yöneticileri önceki seçimleri irdelerken sıklıkla şu değerlendirmeyi yapıyorlar:
“Bazı seçimlerde oy kaybediyoruz ama bu muhalefetin başarısından kaynaklanmıyor. Bizim hatalarımız yüzünden seçmen küsüyor. Hemen onları düzeltiyoruz ve yeniden yüzde 50 bandına geliyoruz.”
İşin özü tam böyle değil. Ancak AKP’nin çizdiği tablo bu; benden giden oyu ne yapar eder geri alırım...
Bunun en somut örneği 7 Haziran 2015 seçimleri ile 1 Kasım 2015 seçimleri arasındaki farktır. AKP 7 Haziran’da tek başına iktidar çoğunluğunu yitirmişti. Yüzde 40 oyla 258 milletvekilliği kazanmıştı. Dört ay sonra 1 Kasım’da ise yüzde 49 oyla 317 milletvekilliği elde etti.
Dört ayda hem HDP’den hem de MHP’den toplam yüzde 10’a yakın seçmen AKP’ye oy verme kararı almıştı!
24 Haziran 2018 genel seçimlerinde de AKP Genel Başkanı Erdoğan’ın Cumhurbaşkanlığı oyu yüzde 52, AKP’nin oyu ise yüzde 42 olmuştu.
Bir bakıma 24 Haziran, üç yıl önceki 7 Haziran’a karşılık geliyor. Erdoğan, 31 Mart 2019’dan 1 Kasım 2015 yaratmak İstiyor.
Dileriz bunu zorlamaz!

***

CHP ise 31 Mart’tan 16 Nisan referandumu çıkarmak istiyor.
16 Nisan 2017’deki anayasa referandumunda “Hayır” birleşenleri resmi rakamlara göre toplumun yüzde 50’sini hedef ortaklığı çerçevesinde bir araya getirmişti.
CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu’nun İYİ Parti ve Saadet Partisi ile kurduğu diyaloglar 31 Mart’ta da bir hedef ortaklığı yaratmaya yönelik.
Bu çabaların sonuç vermesini dileriz. Zira AKP ile MHP’yi ekim ayındaki buzlanmadan sonra kasım ayında uzlaşmaya iten de CHP’nin öteki muhalefet partileriyle kurduğu diyalog başarısı oldu.
Ancak bu arayışın tek başına sonuç vermesi zor. Tüm kesimler için geçerli bir gerçek var; bu tür bileşimlerde iki kere iki her zaman dört etmez. Gün olur beş eder, gün olur üç eder.
Örneğin Saadet Partisi, “Ey benim çekirdek tabanım, oyunuzu bir kerecik CHP’ye verirseniz Erbakan dirilecek” dese... Yine dinlemiyor!

***

Yeniden altını çizelim; Kılıçdaroğlu’nun kurduğu diyaloglar en azından siyasetteki kutuplaşmayı azaltması bakımından olumludur. Ancak mesele sonuç almaksa, yetmeyeceği görülüyor.
Yukarıdaki bunca sözü şunun için söyledik:
CHP için en büyük oy kaynağı, geçen seçimlerde oyunu AKP’ye vermiş olanlardır.
AKP’nin 2015 seçimlerinde, 16 Nisan referandumunda ve 24 Haziran seçimlerinde verdiği sözlerin hiçbiri tutulmadı.
Terör mü bitti?
Refah mı arttı?
İşsizlik mi çözüldü?
Enflasyon mu düştü?
Tam tersi oldu. AKP’nin kamuoyu araştırmacıları şu gerçeği Saray’ın masasına koyuyorlar:
-Taban eriyor!
Saray da kurmaylarını toplayıp, “taban eriyor cümlesini şöyle düzeltin” diyor:
-Taban muradına eriyor!
AKP bugünlerde çekilen seçmeni geri getirecek formüller arıyor. CHP’nin de bu çekilmenin “CHP’ye yönelme” olması için plan yapması gerek.
Yerel seçimi hükümet için güvenoyuna çevirmek iyi bir yol haritası olabilir.