CHP’nin, “Dünyanın En Büyük Gazeteci Cezaevi Türkiye” raporu, ağustos ayı başında “görüldü” damgasıyla bize de ulaştı.

CHP Cezaevi İnceleme ve İzleme

Komisyonu üyeleri Muğla Milletvekili Prof. Nurettin Demir, Malatya Milletvekili Veli Ağbaba ve Manisa Milletvekili Özgür Özel’in hazırladığı rapor, nasıl bir sürecin içinden geçtiğimizi çok iyi özetliyor.

Zaten raporun adı durumu anlatmaya yetiyor.
Türkiye Gazeteciler Sendikası (TGS) Genel Başkanı Ercan İpekçi, rapora yazdığı önsözde sorunu ve çözümü şöyle tarif ediyor:
“Hukuk o kadar zorlandı ki, meslektaşlarımızın, yaptıkları haberlerle ‘hükümeti yıpratmaya çalıştığı’ ileri sürüldü; terör örgütlerinin amacının da hükümeti silah yoluyla devirmek olduğuna işaret edilerek gazetecilerin yaptıkları ‘hükümeti’ yıpratıcı haberlerle ‘terör örgütünün amacına hizmet ettiği’ iddia edildi.
Cezaevindeki gazeteciler hakkındaki tüm iddianamelerdeki temel kurgu budur!
Türkiye’nin bu utanç tablosundan kurtulabilmesi için Adalet Bakanlığı’nın o tablosunda yer alan Türk Ceza Kanunu hükümleri değiştirilmeli, Terörle Mücadele Kanunu tamamen yürürlükten kaldırılmalı, özel yetkili mahkemeler ya da terör mahkemeleri lağvedilmelidir... Görev parlamentonundur.”
İpekçi’nin altını çizdiği bu gerçekler şunu gösteriyor:
Türkiye’de terörle mücadele terörü yaşanıyor!

Bu mücadeleden payını alan gazetecilerin hapse atılması sadece bu kişilerin ya da mesleğin sorunu değildir, tüm ülkenin sorunudur.
Çünkü gazetecilik mesleğinin böyle bir tehdit altında olması, tüm toplumun haber alma hakkının kısıtlanması demektir.
Prof. Demir, Ağbaba ve Özel cezaevlerinin koşullarından davaların haksızlıklarına kadar hukuk-hak-adalet sorununun bütün boyutlarıyla ilgilendiler. Bütün mahpuslardan istedikleri gibi bizden de bilgi istedikleri için çalışmalarına tanıklık ettik.
Böylesi konularda herkesin fikri vardır ama büyük çoğunluğun bilgisi yoktur. Hazırlanan rapor hapisteki gazeteciler gerçeğinin hem anlaşılması hem de tarihe not düşülmesi açısından önem taşıyor.
Türkiye’de özgürlük ve demokrasi devrimi gerçekleştirildiğinde o günün kuşakları, bu rapora inanamayacaklar, elde ettikleri kazanımların önemini daha iyi kavrayacaklar.
Rapor her şeyden önce ideolojik değil. İnsani bir içerik taşıyor. 6 ay boyunca 17 cezaevini ziyaret eden milletvekilleri, KCK, Ergenekon, Balyoz, İBDA-C, Devrimci Karargâh davaları başta olmak üzere yargılanan bütün gazetecileri rapor kapsamına almışlar.
Ulaştıkları sonucu da şöyle ifade ediyorlar:
“Görüştüğümüz gazeteciler arasında ne tecavüzcü ne hırsız ne çete mensubu ne de eli silahlı terörist gördük... Cezaevinde tutulan, gazetecilik mesleğinin kendisidir.”

Kayıtlara göre 12 Eylül döneminde tutuklanan gazeteci sayısı 31’di. Bugün rakamlar sürekli değişiyor ama CHP raporunun kamuoyuna duyurulduğu 23 Temmuz’da 64 gazeteci hapisteydi, 123 gazeteci de tutuksuz yargılanıyordu.
Hükümet bu tür rakamları sürekli yalanlıyor, Türkiye’nin son 10 yılda özgürlükler alanında çok yol aldığını iddia ediyor.
Asıl yalanın bu olduğunu ortaya koymak için Sınır Tanımayan Gazeteciler Örgütü’nün yıllık sıralamalarına bakmak yeterlidir. Bu listede Türkiye’nin yeri 2005 yılında 98. basamaktı. 179 ülkenin basın özgürlüğü konusundaki yerini gösteren bu listede 2005 sonrasındaki yerimiz adım adım geriledi. 2006’da 100., 2007’de 101., 2008’de 103., 2009’da 123., 2010’da 138., 2012’de 148., 2013’te ise 154. sırada yer aldık.
Türkiye’nin istikrarlı bir ülke olduğu doğru; hiç şaşmadan, adım adım geriliyoruz!