Ana muhalefetimiz, maşallah, yine yerinde sayıyor, kendi sahasında top gezdiren bir takım gibi. Sanki maçta galibiyet veya beraberlikten de öteye şampiyonluğu bile garantilemiş, son maçı bitirecek hakem düdüğünü beklemekte. Oysa oynanan, bir futbol karşılaşması değil, bir ülkenin, hatta cumhuriyetçi bir rejimin alın yazısıdır. CHP, yüklendiği sorumluluğun anlamını ve önemini henüz tam idrak etmiş değil galiba.
Etmiş olsaydı, son yıllarda başka türlü davranıp geç de olsa disiplinli bir kadro kurmaya ve hatta ciddi bir program değişikliğine başlayabilirdi. Ne yazık ki o yönde belirtiler hâlâ yok. Durgunluk sürüyor; ana muhalefetin temel görevinin yeni bir iktidar doğurmak olduğunu düşünüp acaba doğum sancısı mı deseniz, o da değil.
Program, her zaman var olan bir durumu sürdürmek için yapılmaz, hedef yenilemek ve yenileşmeyi gerçekleştirmek için de yapılabilir. Bir ana muhalefetin programı, çoğu zaman söylendiği gibi iktidara muhalefet edip iktidara geçmekten ibaret kalabilir mi? Muhalefetin saati de iktidarınki gibi işler ve zaman aynı hızla akar. Dolayısıyla, ana muhalefet de kurulduğu zamanki gibi kalmamalı, yeni düşüncelerin, yeni hedeflerin, yeni yöntemlerin özellikle de yeni teknolojilerin peşinde koşmalı, yeni katılımlarla yeni ortak cepheler kurmalıdır.
Kurmalı ki, biletine büyük piyango isabet etmiş şaşkın talihli gibi kendisini ve çevresini batırıp rezil etmesin.
Olduğu biçimde ayakta kalmak, cumhuriyet Türkiyesi’ne yakışmaz ve yetmez. Bulunduğu coğrafya öyle bir yer değil, çağ da aynı kalmıyor. Demokrasi de, kronik seçimleriyle ve kadro değişiklikleriyle zaten bu nedenle vardır. Elbet önümüzdeki yerel seçimler gelecek yılın genel seçimlerinin hem habercisi olacak, hem de onları etkileyecektir. O halde, gelecek için düşündüklerimizin şimdiden hazırlanması ve gitgide artan bir tempoyla gerçekleşmeye başlaması gerekir. Her şeyden önce zamana yenilmemeyi öğrenmeliyiz.