YA paranoyak olduk ya da dünya tarihinin en sinsi tuzaklarından biriyle karşı karşıyayız.

Neredeyse çok çapraşık bir tandem veya kurşun zehirine bulanmış ince bir kumpas söz konusu.

Ama büyük ve önemli. Çünkü kurban olarak seçilen de büyük, önemli ve değerli, yani bizim vatanımız.

Osmanlı’nın son yıllarında Almanların Sivastopol baskınına katılarak Cihan Harbi’ne sürüklenip vatan bildiğimiz topraklarından da olan ve ABD’nin dünya hesapları uğruna Kore mezarlıklarına binlerce yiğit gömen biz Türkler, hiç değilse bundan sonra çevrede bizim için kurulmuş tuzaklardan uzak durmayı öğrenmiş olmalıyız.

Analara belli sayıda çocuk ısmarlamaya kalkanlar, acaba bebek doğurup büyütmenin, o uğurda saçları süpürge etmenin ve sonra kabir önlerinde fatiha okumanın acısını hiç çekmemiş olsalar bile, o acıyı tasavvur edebilecek vicdanları da mı yoktur?

Şimdi o eski acıların kuşaktan kuşağa aktarılan izlerini unutmadan, hayli karanlık noktaları olan “düşmüş jet” olayının ayrıntıları üzerine titizlikle eğilmek gerekiyor. Yakın tarihin yığılı sayfalarını eşeleyerek suçlu bulup yargılamak olabiliyor da uçak olayının “stratejik” derinliklerinde sorumlu aramak niçin olmasın?

Üstelik, sonuçta Büyük Ortadoğu tasarımının kazananı olmaya değil de kurbanı olmaya aday bir Türkiye’nin bu konuda fedailiğe soyunmasındaki karanlığı aydınlatmak, kendi insanlarımızın mutlaka bilmesi gereken derslerle dolu olacak gibiyken.

Eğer Türkiye iktidar sahiplerinin hep söyledikleri gibi gerçekten“büyük devlet” ise, düşen jet olayının bütün aşamaları aydınlatılıp ülke başkalarınca kurulmuş tuzaklardan kurtarılmalıdır. Örneğin kayıp pilotlara ait postallarla kaskların bulunmuş olmasındaki ipuçları nelerdir? Suriye’nin elinde Ankara’yı mahcup edebilecek kozlar, ifadeler ve deliller mi vardır? Bunlar tam aydınlanmadan atıp tutmanın hiç mi riski yoktur?