KRİTİK bir hafta yaşıyoruz. İlk ve orta öğretim okullarının açılmasıyla birlikte, AKP iktidarınca tasarlanan yeni eğitim “reformu” yeni öğrencilere verilmiş birkaç saatlik bir alıştırma çabasının ardından bütünüyle yürürlüğe sokulmuş oldu.

Yarım yamalak hazırlıklarla, eğitimbilimcilerin eleğinden geçmemiş yöntemlerle, kesinleşmemiş “müfredat” taslakları ve şaşkına dönmüş görevlilerle.

Ama, “reform” yürürlüğe girdi ya, yeter. Yapılmakta olan, sadece eğitim alanını yeniden düzenlemekten ibaret basit bir değişiklik değil, öğretim sistemini bambaşka bir temele oturtarak köklü bir rejim değişikliğiyle gelecek kuşakları şimdiden kazanmaya yönelik bir karşıdevrim işlemidir. Böylelikle binlerce imam hatip okulu laik bir devlette eğitim politikasının temel unsuru durumuna getirilmiş ve halkımız, Sayın Başbakan’ın deyimiyle, bu okullarla yeniden “kucaklaştırılmıştır.” O cenah, kıra döke ve şaşırta yanılta, asıl amacını gerçekleştirip bu devleti “İslam Cumhuriyeti”ne dönüştürmeye biraz daha yakınlaştırmış olmanın keyfini yaşayarak moral tazeleyecektir elbet.

Aynı zamanda cumhuriyetçi seyircilerin moralini bozmayı da sürdürerek.

Laik kesim “Yenildik, bütün kaleler düştü, başlangıca dönüş yok artık, her şey bitti” diyecektir. Belki, akıllardan ana muhalefet düşüncesi geçecek ve Godot’nun oradan gelmesi beklenecektir. Oysa, orası iktidarla birlikte “yeni anayasa” yapmakla meşguldür. Ayrıca bilmek gerekir ki bizi bizden başka kurtaracak yoktur bugünün dünyasında. Üstelik, “örgütlü” olmakla övünülen bir toplumda cumhuriyetçi her kesimin dernek, vakıf, sendika falan gibi tüzelkişilikli bir kuruluşu vardır ve onun merkez organlarından ses çıkarıp ortak hukuk mücadelesine çağrı davullarını çalmak da mı gelmez insanların elinden?

O davullar mutlaka çalınmalı ve emeklerin aynı hedefe yönelmesi için siyasal anlamda derlenip toparlanma en kısa zamanda başarılmalıdır.