PİYANGO gibi “fiyasko” da İtalyancadan dilimize geçen sözcüklerden. Her ikisinin etimolojileri ayrı ayrı ilginç ise de anlatmak uzun sürebilir. Oysa, ulusal eğitimdeki fiyaskonun zararlarını zaman alıcı konulara sapmadan çabucak durdurmak ve kaostan hemen çıkmak gerekiyor. Geriye dönüş gibi görünse bile.

Çünkü başka türlü, çağdaş cumhuriyet eğitiminin son derece değerli bütün kazanımları elden çıkmış olacaktır.

Herhalde Sayın Milli Eğitim Bakanı’nın son müjdesini duymuş ya da okumuşsunuzdur: Girişilen “reform”un bundan sonraki “ileri” aşamalarında okullara “zikir” uygulamaları da getirilecekmiş.

Türkçe sözlük, zikri “Bir tarikata bağlı olanların Tanrı’nın adlarından birini ya da bazılarını art arda söylemek” diye tanımlıyor. Ansiklopedilere göre, tarikatlar ve adlar açısından değişik türleri ve biçimleri varmış zikrin. Biraz yaşlanmış olanlarımız yakın geçmişin bazı olayları dolayısıyla televizyon ekranlarına yansıyan ürpertici birtakım zikir sahnelerini mutlaka anımsayacaklardır.

Sayın Bakan’ın müjdesi, Cumhuriyetin yüzüncü yılı yaklaşırken benzer görüntülerin televizyon ekranlarıyla yetinilmeyip ortaokul “müsamere”lerine de sıçratılacağını haber veriyor. Böyle olunca “artık yeter” diye haykırmak geçmez mi içinizden? Gericiliğin de bir sınırı olmalı ve böyle düşünüp konuşan bir bakan cumhuriyet hükümetinde yeri olmadığı bilinip en kısa zamanda görevden alınmalıdır.

Bilinmelidir ki hükümet siyasetinin yürütülmesi başbakanla “birlikte” paylaşılması gereken bir sorumluluk sayılır. Bu nedenle, bakanların görevlerini Cumhuriyet Anayasası’na uygun biçimde yerine getirmelerini gözetip düzeltici önlemler almak da başbakanın yükümlülükleri arasındadır. Dolayısıyla, eğitimdeki fiyaskonun yankısı ilk genel seçimde bakanla birlikte hükümetin de başını yer. Tıpkı dış politikadaki Suriye fiyaskosu gibi.

Gerçi Sayın Başbakan böyle dendi diye zıtlaşıp aynı durumu sürdürebilir ama devlet makamı; duygudan çok aklın yeri değil midir?

Gerçekten her iki alanda da bakanlarca ortaya konup uygulanan politikaların ters sonuçları ve halk yığınları üzerindeki olumsuz etkileri iktidarın başka alanlarda edindiği söylenen oy getirici kazanımları çabuk eritecek ölçüde kötü ve olumsuz. AKP iktidardan gidişini bu iki fiyasko “sayesinde” kendiliğinden hazırlamış gibi.

İnsan, “Darısı muhalefetin başına” demek istiyor ama…