RESMEN ilan edilerek devlet olmanın ne demek olup olmadığını önümüzdeki hafta somut bir örnekle öğrenmiş olacağız.
Bir başka devleti tanımanın da...
Hem Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti hem de Türkiye Cumhuriyeti açısından.
Çünkü 21-24 Kasım tarihleri arasında “Dünya Kıbrıs Türkleri Üçüncü Kongresi” toplanmış olacak. Orada dile getirilecek uygulamalar her şeyi açığa çıkarır. Böylece içimiz rahat eder veya kaç yıldır içimizde kalan rahatsızlıklar yine sürüp gider.
Kıbrıs denen adada KKTC’nin devletliği kendi iradesiyle resmen ilan edilip TC de onu resmen tanıdığına göre bakalım bütün uygulamalar bu “resmilik” çerçevesine uygun olarak yapılıyor mu?
Diyelim ki KKTC devlet başkanı Ankara’yı resmen şereflendirdiğinde veya da bunun mukabili yaşandığında, anavatan-yavru vatan yakınlığı ve sıcaklığı dolayısıyla protokolü her zaman için harfi harfine uygulamak biraz tuhaf kaçsa da arada bir iki taraf hiç değilse “ibreti âlem” için bu “tuhaflığı” göze alsa ve başka devletlerden de “ciddiyet” adına aynı törenlerin yapılmasını beklese fena mı olur?
Böyle başlamak, ister istemez başkalarının saygısızlıklarına karşı çıkmak ve giderilmesini istemek hakkını da getirecektir.
Çünkü bu alan bizler için önemli yanlışlarla dolu.
Örneğin, neredeyse dünyanın bütün spor federasyonları kendi üye takımlarının Türklerle resmi ya da özel karşılama yapmalarına engel olup sık sık ceza vermeye kadar nasıl gidebilmektedirler?
Türkiye’nin KKTC ile yani hem resmen tanıdığı ve soydaşlarının da ülkesi olan bir devletle sportif temas yapması “yüzünden” aforoz edilmesi ve “dokunulmaz parya” sayılması hangi insanlığa sığmaktadır? Tanınmamış devlet olmak, dokunulmazlığa mahkûm olmak mıdır?
Hani spora siyaset karıştırılmayacaktı? Yasaklamak, karıştırmanın dik âlâsı değil midir?
Bütün bunlar ve utanç verici başka uygulamalar dünyanın her yanındaki Türklerin ilgi alanına giren ve onların başka türlü de dikkatlerini çekmiş olması gereken bütün yanlış uygulamalara karşı çıkmak her yerde mutlaka destek bulacaktır. Hak bilirlik kimseyi rahatsız etmez.