CUMHURİYETÇİ olmayan kesimde ilginç gelişmeler var.

Henüz “cephe” diyemeyip hiç değilse “kesim” demekle yetindiğimiz cumhuriyetçiler, boş laflarla ve nafile törenlerle çelenk koymaları bir yana bırakıp o gelişmeleri doğru izleyip fırsatları değerlendirme yolları üzerinde düşünmeyi öğrenmelidirler.

Cumhuriyet karşıtı olduklarını açıkça söyleyemeyenler, kendi aralarındaki görüş aykırılıklarının birer çatlağa dönüşmesinden rahatsızlar. O kesimin politikacılarıyla cemaatçileri kendi açılarından hem kritik hem de yararlı olan ayrılıkların kolay sezilebilir bir çatlağa dönüşmesini hiç beğenmediler ve sonuç konusunda panik içindedirler.

Sorun, “özel yetkili yargıç ve savcılar” konusuyla ilgili.

Kesimin politikacıları, iç tepki ve dış görüntü bakımından bu konunun artık yararlı olmaktan çıktığını ve zararlı olmaya başladığını nihayet gördüler. Şimdiye kadar Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararları yüzünden ödenmesi gereken tazminatı ve hatta para cezalarını pek önemsemiyor, bunlardaki utanç verici yönü görmeyip böyle durumlarda istenenleri kamu kesesinden ödemeyi sıkılmazlığın normal ceremesi sayıyorlardı. Oysa, sıkılmazlığın artık ulusal ayıp olmaktan çıktığı ve cumhuriyet karşıtı politikacıların kendi siyasal çıkarlarına ve kişisel geleceklerine zarar verdiği görülmüştür.

Tarikatçılar ise, yargı bağımsızlığı ve dokunulmazlığı perdesinin gerisinde rahatça sürdürülebilen bu mücadeleden yanadırlar hâlâ. Azılı saydıkları karşıtlarının sindirilmesinde, safdışı edilmesinde ve cezalandırılmasında ondan yararlanmaktalar. Sahteliği iddia edilen kanıtlar yüzünden belli bir ölçünün ötesinde kendilerine de zarar vermekte olduğunu bile bile, bu mücadeleyi uhrevi ve kutsal cihatlarının bir bedeli olarak sürdürmek istiyorlar. Aksini düşünmenin neredeyse “günah” olacağını söyleyip yazacaklar.

Başbakan Yardımcısı ve Cumhurbaşkanı statüsünde olan öbür politikacılara gelince, onlar “ne olur ne olmaz” düşüncesiyle “küçük” dedikleri oyunlar karşısında “yüce” tarafsızlıklarını sürdürmekteler.

Böyle bir tablo, aslında cumhuriyet karşıtlarının birbirini yiyeceği bir dönemin başlangıcı demektir. Başta ana muhalefet olmak üzere, cumhuriyetten yana olduklarını söyleyenlerin amaçlarını gerçekleştirmelerine son derece elverişli bir zemin oluşmuştur.

Onların böyle bir amaçları varsa ve gereğini yapacaklarsa elbet.