KABUL edelim ki, “uçak krizi” diye adlandırılan son olayın bilançosu bizim açımızdan pek parlak değildir: Her şey bir yana, en azından, kolay büyütülmeyen, kolay yetiştirilmeyen, yerleri kolay doldurulamayacak gencecik iki havacımızı düşünsek bile sadece.

Belki olayın yalnız bu yönü akıl almaz bir yanlışı, mutlaka ibretle hatırlanması gereken bir dersi içeriyor: Tamam, savaş havacılığının ve ulusal savunmanın gereği olarak, alçak uçuşla topraklarımıza yaklaşacak uçaklara karşı kurulmuş bir radar sistemini sınamak elbet gerekebilir ve bunun için çeşitli yerlerde denemelerin yapılması, farklı düzenlerin “sınanması”, yani Türkçesi yokmuş gibi gitgide yaygınlaşan İngilizce bir deyimle “test” edilmesi gerekebilir ama bunun yapılması için gerginliklerle dolu ve yanlış anlamalara gebe bir siyasal ortamda, allahaşkına söyler misiniz Suriye sınırının burnu dibinden başka köşe ya da çizgi kalmamış mıdır ki bula bula o köşe ve o rota seçilmiştir?

Yeryüzünün en usta müzakerecisi bile bunun kaçınılmaz olduğunu anlatmakta ve böyle bir yer seçiminin Şam yönetimine gözdağı vermek için kararlaştırılmadığına insanları inandırmakta zorlanmaz mı? Kuşkulu ve hele zaten tedirgin olan komşu, böylesine askeri nitelikli bir manevranın içine sivillerce sinsi bir kötü niyetin sokulmadığına kolay inanmaz.

Nitekim öyle de oldu ve olay, özellikle dıştaki zihinlerde, hep bu kuşkunun gölgesi altında kaldı.

Yine de şükretmeli ki, askerimizin teknik kayıt düzeni ve diplomasimizin yorulmaz çırpınışları sayesinde dikkatler karşı tarafın çarpıtmaları üzerine çekilebilmiş, bu ayıbın etkisi hafifletilebilmiştir.

Ne var ki, hava değişse bile, bundan sonrası için Suriye’yle ilişkileri düzeltmek ve eski günlerin sıcaklığını geri getirmek sanıldığı kadar kolay olmayabilir. Oradaki iç ve dış kışkırtmaları tam bilmeden yöneticiler için söylenmiş ağır suçlamalar zaman zaman maksat dışına taşıp ülke halkını da yaralamış olmalıdır ister istemez. Aslında, Batılı büyüklerin, kendi hesapları açısından, Suriye’yi yönetenler aleyhine söylediklerine bizimkiler de gönülden katılmış olmasalardı, birlikte o ülke halkı için çok daha dengeli sonuçlara varılabilirdi belki.

Başkalarının hesabına bulaşmak hayırlara vesile olmuyor her zaman.