Bu ülkede herkesin rahatı bugüne dek hiç olmadığı kadar yerinde şu günlerde.
Her şey güllük gülistanlık.
İşler tıkırında.
Yurtta sulh cihanda sulhtan başımız dönüyor.
Düşünün başbakan artık kürsülerde İzmir Marşı’nı söylüyor.
Tamam bazı gazeteci arkadaşlarımız hapisteler ama orada çok rahatlar...
Her gün işe gelip gideceklerine, bugün ne yazacağız, ne çizeceğiz, neyi manşete çıkaracağız diye dertleneceklerine içeride yan gelip yatıyorlar.
Diğer gazeteciler ne yazıp ne yazamayacaklarına iktidar karar verdiği için işlerini yaparken hiç yorulmuyorlar.
Hükümet deseniz, o, en rahat.
İstediği kararnameyi çıkarıyor, istediğini hapse atıyor, istediğini işten kovuyor.
Kimse ona karışamıyor;
Astığı astık, kestiği kestik, kudretin keyfini çıkarıyor.
Önüne gelene bir tekme; dolayısıyla rahatı pek yerinde.
Hukuk da çok rahat.
Artık kimsenin yasalarla başı dertte değil.
Savcılar yasaları takmadan kafalarına göre (ki o kafaları hiç küçümsemeyin) her şeyi yorumluyorlar;
Hâkimler kafalarına göre (ki o kafaları da hiç küçümsemeyin) davaları kararlara bağlıyorlar;
Suçlular zaten ayan beyan ortada;
Tereddütsüz toplanıp doğrudan hapse atılıyorlar.
Ordu bunların içinde en rahatı.
Artık rejimi korumakmış, Atatürk ilke ve devrimlerine sahip çıkmakmış öyle teferruatlarla uğraşır gibi yapmak zorunda değil.
Emir de eskisi gibi dışarılardan gelmiyor...
MİT iki adım, Cumhurbaşkanı desen zaten kanka.
Askerler gerektiğinde üç beş şehit verip kışlaya hemen geri çekiliyorlar.
Artık kendilerini sadece iktidarın güvenliğinden sorumlu hissediyorlar.
Halk desen, keyif keka. Kahramanlık onda; cehaleti göğsünde madalya;
Ülkesine hiç geçemeyeceği köprüler, hiç aşamayacağı yollar da yapıldı ya;
Ötesinden ona ne, isterse batsın bu dünya.
Ve Cumhurbaşkanı.
Özellikle o çok rahat.
Bir defa sırtı sağlam.
Etrafındakilere güveni tam.
Ülkesini seviyor, ülkesi de ona hayran.
Dünya onu parmakla gösteriyor.
Ve TDK’de diktatör kelimesinin karşısında “Bütün siyasi yetkileri kendinde toplamış kimse” yazıyor.
Şimdi herkesin rahatının bu denli yerinde olduğu bir ülkede;
Şu rahatsız, bu rahatsız diye manşet atmak da ne demek?
Ne demek ülkede sanki bir huzursuzluk varmış gibi kasıtlı haber yapmak?
Kimin eli kimin cebindeymiş de belli değilmiş gibi bir havalar yaratmak?
Ne demek kafaları karıştırmak?
Suları bulandırmak?
Sorarlar adama;
Affedersin ama rahat mı battı sana?