Türkiye’nin hiç eksik olmayan düşmanları, Cumhuriyetin kuruluş sürecinden öteye şöyle sıralanır: İngilizler, Fransızlar, İtalyanlar, Yunanlar ve zaten emperyalist Batı, düşmanımızdı.

Biricik dostumuz ise Komünist Rusya!

Kurtuluş Savaşı’nda ordumuza para, silah ve cephane vermişlerdi. Zaten Atatürk zamanında bakanlara bir süre “komiser” dendi ve genç Türkiye Cumhuriyeti ile SSCB arasındaki ilişkiler çok sıcaktı.

İstanbul Taksim Meydanı’ndaki Cumhuriyet Anıtı bu dostluğun kanıtı olup; Mustafa Kemal, İsmet ve Fevzi paşaların arkasında iki Rus generalinin heykeli vardır: Frunze ve Voroşilov.

Türkiye’ye ilk kredi açan yabancı ülkenin Sovyet Rusya olduğunu bilir miydiniz? İsmet İnönü, 1930’lu yıllarda Moskova’dan 8 milyon dolar kredi sağlamıştır.

İki ülke arasındaki dostluk, 1945’te Josef Stalin ve yardımcısı Lavrenti Beriya’nın Doğu Karadeniz ile Doğu Anadolu topraklarının büyük bir bölümünün Gürcistan ile Ermenistan’a ait olduğunu iddia etmesiyle bozuldu.

TARİH YAZAN CENAZE

1946 yılında Washington Büyükelçimiz Mehmet Münir Ertegün’ün naaşını getirmek gerekçesiyle İstanbul Boğazı’na demirleyen Missouri zırhlısı, Sovyet Rusya’ya bir gözdağı manevrasıydı. Türkiye’nin yeni hamisinin ABD olduğunu, böylesine stratejik bir bölgeyi SSCB’ye yedirmeyeceğini ilan ediyordu.

Türkiye’den toprak koparmaya yönelik hak iddia krizi 1953’e kadar sürdü. Bittiğinde güven tazelemek için çok geçti.

Sovyet Rusya’ya 1945’ten öteye duyulan tepki ve tedirginlik, yavaş yavaş komünizm düşmanlığına dönüştü.

SSCB düşmanımız, Soğuk Savaş’ın öteki cephesi Batı ittifakı dostumuz ve Amerikanlar da yeni cephemizin efendisi oldular. Ülkemizde komünizm yasaklandı, komünist avı başladı. 1950’lerde Marshall yardım planı, DP’ye açılan kredilerle Türkiye ABD’ye göbekten bağlandı.

PENÇEDEN KUCAĞA

1963-64 yılları arasında patlak veren Kıbrıs “buhranı”nda, bir de baktık ki ABD de dostumuz değilmiş meğer! Başkan Johnson, Başbakan İnönü’ye yazdığı ültimatom gibi mektupta, “Kıbrıs’a müdahale etmeye kalkarsan ben seni döverim” diyebilmişti!

Ama Türkiye, SSCB dostluğundan kurtulduğu kadar kolay sıyrılamayacaktı ABD hamiliğinden...

Komünistlerin resmi düşman, bugün emperyalist diye anılan kapitalist ülkelerin zoraki dostumuz olduğu süreç; bu tezin tersini düşünenlerin inanılmaz bir şiddetle bastırıldığı iki askeri darbeye gerekçe oluşturdu. Darbelerin ardında Amerikan elleri ve ipleri vardı. Komünist düşünceye ilişkin tehlikeli yasaklar, Berlin duvarının yıkılmasına ve SSCB blokunun çöküşüne kadar sürdü.

DÜŞMANSIZ DOSTLUK OLMUYOR

1980’lerden öteye küreselleşen dünyada, Rusya ve Çin dahil tüm ekonomiler az çok kapitalist olunca “Ölüsünden zarar gelmez” diye komünizm bile serbest bırakıldı. Artık herkes herkesin dostu sayıldı ama hiç de öyle olmadı. Afganistan’a, Irak’a, Libya’ya, Suriye’ye, Yemen’e, Ukrayna’ya vb. bombalar yağdı, yağıyor; savaş hiç durmuyor.

Çünkü düşmansız dostluk olmuyor!

Kapitalist emperyaller, bu gerçeği anladıklarında 1980’lerde kendi zaferleriyle çöken Soğuk Savaş cepheleşmesini yeniden kurdular. Bizzat yetiştirip besledikleri radikal İslamcı örgütleri kullanarak Türkiye’nin de azımsanmayacak desteğiyle Ortadoğu’yu, Afganistan’ı, Libya’yı kana buladılar. Ukrayna ile Rusya’yı kapıştırdılar.

YENİK ABORİJENLERE SELAM OLSUN

Türkiye’ye doğrudan saldırı bir dünya savaşı çıkaracağı için, dolaylı işgal planı uygulandı. ABD, elindeki yolsuzluk dosyalarıyla zaten pençesinde tuttuğu iktidara ne isterse yaptırdı!

Önce ulusal tarım ve hayvancılığı bitirdiler.

Sonra ordudaki ulusal öğeler FETÖ sayesinde, sınırlardaki mayınlar mülayim muktedirlerle anlaşarak temizlendi. Milyonlarca sığınmacı yurda sokularak demografik yapı bozuldu.

Türkiye 13 yıl gibi kısa bir sürede, savaşmadan işgal edildi.

Şimdi söyleyin harici bedhah kim, dahili bedhah kim?

Maliye bakanının İngiltere’den gelip Türklere “yerel halk” diyebildiği Türkiye’de, dahili bedhahlar bile haricidir!

Emperyaller, Okyanusya adalarını da böyle işgal etmişti. Yenik aborijenlere selam olsun!