Mikronezya Merkez Pastanesi’nin kakao rezervleri tamtakır olmasına karşın, Yol Partisi istibdadının şatafatı hız kesmiyordu. Ulu Çoban Muktedir Makropiç halkın açlığına tümüyle duyarsızdı. Betonit Sarayı’na kapanmış, kaçak pudra şekeri ticaretinden gelen paraları yozdaşlarıyla paylaşıp Amerika’dan getirttiği gençlik aşılarıyla ömrünü uzatmaya çalışıyordu.

Tabiidir ki yozdaş yoldaşları da aynı havada, günlerini gün ediyorlardı. Şeş Taahhüt Kumpanyası’nın yozbaş müteahhidi Cenabet Cenginski, pudra şekeri baronu Emet Agarovski ve Betonit Saray basın danışmanı Frozen Goldstein, ahbap çavuştular.

Benzin alamayan halkın bomboş bıraktığı yollarda son model arabalarını yarıştırdıkları bir gün, öğle yemeği için bir kamyoncu lokantasında durdular. İçeride ufak tefek, gösterişsiz bir şoförden başka kimse yoktu. Önünde bir bardak bira, ağzında sigara vardı.

Cenabet Cenginski, kafadarlarına “Biraz eğlenelim” dedi ve adamcağızın sigarasını alıp bira bardağına attı. Kamyoncu onları tanımıştı. Hiç sesini çıkarmadı. Emet Agarovski bardağı alıp, başından aşağı boca etti. Yine sesini çıkarmadı. Masaya birkaç Mikro papel bırakıp yerinden kalktı, tam kapıya doğru yürüyordu ki Frozen Goldstein’ın attığı çelmeye takılıp yere kapaklandı. Sessizce kalktı ve çıkıp gitti.

Emet Agarovski, olanlara hiç karışmadan masayı toplayan lokantacıya seslendi: “Şu eziği gördün mü? İçeride sigara içilmeyeceğini bilmiyor!”

Cenabet Cenginskit gülerek ekledi: “Bira içmeyi bile beceremiyor!”

Frozen Goldstein, çiviyi çaktı: “Zaten düzgün de yürüyemiyor!”

Hancı, “Şoförlüğü de berbat” diye söylendi. “Az önce izledim: 37 tonluk kamyonu geri vitese takıp, arkasındaki üç son model arabayı haşat ettikten sonra ancak yola çıkabildi!”