G.Saray’ın lider olmasına bakmaksızın futbolunu oynamaya çalışan Manisaspor, maçın izlenmesi hoş bir karşılaşma olmasına birinci derecede katkı yaptı. Henüz 2. dakikada Simpson’un direkten dönen vuruşundaki atak kalitesi G.Saray için zor geçecek bir maçın ipucunu vermişti sanki. Sarı - Kırmızılılar da konuk ekibin futbol oynama isteği karşısında geri durmayınca keyifli bir mücadele ortaya çıktı.

İlkyarının başında Manisaspor’un, sonunda ise Emre Çolak’ın G.Saray adına bir gol pozisyonundan yararlanamaması karşılaşmanın kısır bir mücadele olmasının göstergesi şeklinde algılanmamalı. Maç her iki kaleden uzak oynansa da futbol kalitesi açısından doyurucuydu.

G.Saray’ın Melo ve Selçuk İnan ile oyunun yönünü uzun paslarla değiştirerek rakibi ters tarafta az adamla yakalama isteği ve bunu Eboue ile somutlaştırması taktik öncelemenin bir gereğiydi. Ancak Manisaspor’un geriye çabuk dönüp yardımlaşmaya dayalı futbolu G.Saray’ın sayısal üstünlüğü ele geçirme isteğine engel oldu.

İkinci yarıda G.Saray’ın oyun planı kanatları etkin kullanma üzerine idi. Bu devreye çok etkili bir atakla da başladı Sarı - Kırmızılılar. Melo’nun sol tarafa uzun pası ile Hakan topla buluştu, onun ortasına Baros’un vurduğu kafa G.Saray’ın takım oyununun güzel bir örneğiydi. Ancak ilkyarıda olduğu gibi ikinci devrede de net gol pozisyonunu Manisaspor yakaladı. 49’da, oyuna yeni giren Ahmet’in vuruşunda gole Muslera izin vermedi. Her iki takımın da bir yandan oyunun hakkını vermesi ama bir o kadar da hatasız oynaması golsüz bir maç izlenimi vermekteydi. Bu durumda skorun değişmesi ya bir duran topa ya da beklenmedik basit bir savunma hatasına bağlı olacaktı. Sezon başındaki vasat görüntüsünden giderek uzaklaşan Selçuk’un serbest vuruştan attığı gol G.Saray’a 3 puanı kazandırırken bu sonuç F.Bahçe ile puan eşitliğini de Sarı - Kırmızılıların lehine bozdu.