\n\n\n

MERİÇ VELİDEDEOĞLU\n

“Kurtuluş Savaşı”nı, İstanbul Hükümeti padişaha karşı bir “isyan” olarak görürken; dönemin emperyalist güçleri de bir “çete”nin işi olarak değerlendiriyorlardı.\n

Kuşkusuz “maşa” olarak kullandıkları Yunanistan’ın algılayışı başka olacak ve Yunanistan görüşünü, “Lozan”da (22.11.1922) ortaya koyacaktı.\n

Başbakan E. Venizelos bu ilk oturumda İzmir’e çıkmanın; “Anadolu’nun içlerine dek yürümenin bir ‘hata’ olduğunu” açıkça itiraf eder.\n

Daha sonra bu “hata”, “Küçük Asya Felaketi” olarak adlandırılır Yunanlılarca. \n

Gerek bu “itiraf”, gerek bu “adlandırma”; Batı emperyalizminin, Anadolu’da “Kurtuluş Savaşı” ile uğradığı yenilginin, bütünüyle ortaya konuşudur.\n

Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin; bu savaşı kazanarak ulaştığı dört dörtlük “yengi”nin (zafer) sonunda kurulduğunun; “29 Ekim 1923”ün, Kurtuluş Savaşı’nın ürünü olduğunun kendilerince de -ister istemez- tarih önünde onaylanmasıdır.\n

Ne var ki, “90”lı yıllarda kimi Avrupa -daha sonra AB- ülkeleri tarafından iyice benimsenen “soykırım modası”na Yunanistan da katılacaktır; üstelik ürettiği yeni senaryolarla.\n

İlkin, “1994” yılında, “Pontus Rum soykırımı” adıyla her yıl anılacak bir soykırım günü seçer: “19 Mayıs”.\n

Çünkü bu “yeni ürün” soykırımın; Atatürk’ün “19 Mayıs 1919”da Samsun’a ayak basmasıyla başladığını, dünya kamuoyuna duyurmak temel amaçtır.\n

Oysa “tarih”te tam tersi söz konusudur. Karadeniz Bölgesi’nde Trabzon merkezli eski Pontus Devleti’ni canlandırmak için “Rum çeteleri” yıllardır, toplu öldürmelerle, inanılmaz “kıyım”larla Karadeniz kıyı halkını canından bezdirmektedir.\n

Atatürk’ün Anadolu’ya geçmesiyle bu korkunç “kıyım”ın önünün alınmasını; Yunanlılar “1994”ten bu yana her yıl “19 Mayıs” gününü lanetleyerek hınçlarını alıyorlar.\n

Bu yıl, “2012”nin “19 Mayıs”ında Yunanistan -bir bakıma- yalnız olmayacaktır; çünkü Türkiye’de de “İslamla bütünleşen bir yönetim” isteyen Ömer Dinçer; M.E. Bakanı olarak “19 Mayıs”ı, “cüceleştirdiği” bir kutlamayla anmaya hazırlanıyor; bu yıl için elinden bu kadarı geliyor; belki gelecek yıl Yunanistan’la eşleşme olabilir.\n

Umarız “gençler”, Atatürk’ün istediği gibi kutlamayı sürdürürler.\n

Yunanistan ürettiği bu yapay “soykırım”ın ardından, Batı’nın ilan ettiği “24 Nisan 1915”i, sözde Ermeni soykırımını da “1996”da kabul edecektir.\n

Yine Batı’nın, bu sözde “soykırım”ı, “1915-1923” tarihleri arasına yayma girişimiyle Yunanistan da Anadolu yenilgisine verdiği “Küçük Asya Felaketi”nin adını, “Küçük Asya Soykırımı”na dönüştürüverir, “1999” yılının “14 Eylül” günü.\n

“Pontus Soykırımı” gibi bu da bütünüyle yalana, saptırmaya dayanan yeni bir Yunan “soykırım üretimi”dir; her “14 Eylül” günü anılacaktır.\n

Amaç; “Türkiye Cumhuriyeti Devleti”nin bir sıra “soykırım olayları” üzerine kurulduğu görüşünü dünya kamuoyuna yutturmaktır.\n

Ama boşuna bir “çaba”dır bu; çünkü “tarih”in belgeselliğindeki (arşiv) onca “belge”; bunun ne denli bir “düzmece”, ne denli bir “maskaralık” olduğunu dünyaya haykırmaktadır.\n

Dahası, bu belgelerin bir bölümü Lozan’da da ele alınmıştır.\n

“31.12.1922” günkü oturumda Türk Başdelegesi İsmet Paşa, dünya “Kızılhaç Komitesi”nin temsilcileri M. Haccicus ve Guenod’un sıcağı sıcağına yazdıkları “kasım ayı” raporunu okumuştu. Anadolu’dan yeni dönen bu ikili, raporda şöyle diyorlardı:\n

“Her ikimiz de 1918’den bu yana birçok felaketlere tanık olduk; fakat şimdiye kadar yıkıntılar arasında yaptığımız bu geziden ‘daha acıklı’ bir görevde bulunmadığımız gibi, yüzleri hâlâ ‘korku ve şaşkınlık’ yansıtan bu yerler halkının görünüşünden ‘daha üzücü’ bir manzara görmedik. (...)\n

Cepheden çok uzaklarda kalan Anadolu kasabalarının yakılıp yıkılması (...) ‘Hıristiyanlar’ca ‘metodlu’ olarak yapılmıştır. (...) Avrupa’da herhalde ‘askeri zorunluk’ denecektir.” (1)\n

Raporda yer alan “yıkım”ın, “kıyım”ın dışında, bunların “metodlu” olarak yapılmasına ve bütün bu olupbitenin, Avrupa tarafından savaş sırasında “askeri zorunluk” olarak kabul edilmesine de “dikkat” çekiliyor.\n

Bu durum, Batı’nın “soykırım” değerlendirmesinde, nasıl “çifte standart” bir tutum içinde olduğunu da açıkça ortaya koyuyor. Kendileri için “zorunluk”, başkaları için “suç”!\n

Kuşkusuz bu rapor tek değildir; öyle ki Anadolu’da ilerleyen Yunan ordusunun yaptığı “kıyım” İstanbul’daki “işgal güçleri”nce oluşturulan “iki komisyon” tarafından araştırılmasını gerektirmiştir.\n

Sonuçlar resimlerle birlikte “1921” yılının “Haziran” ayında yayımlanan, “Atrocites en Grecques en Turquie” adlı kitapta toplanır.\n

Kitabın önsözünde: “İlk komisyon (...) Yunanlıların yaptığı tüm iğrençlik ve vahşeti yerinde gördü (...) Önceleri çocukların kollarını kesmekle yetiniyorlardı...\n

Köylerde Müslüman halk okul ve camilere doldurularak diri diri yakılmışlar, köyler mitralyözle taranmış...” gibi inanılmaz “kıyım”lar ön bilgi olarak veriliyor.\n

Bu kitap Türkçeye çevrilmiştir (2), gerek bu kitaptaki yadsınamaz belgeler, gerek “Kızılhaç Komitesi”nin raporu, Anadolu’daki Yunan katliamının her “14 Eylül” günü Yunanistan’ın önüne konacak belgeler olduğu kadar, Batı emperyalizminin “soykırım”ı nasıl “kullanıldığı”nı da gözler önüne seriyor.\n

1) Revue Internationale de la Croix Rouge, Kasım 1922.\n

2) Türkiye’de Yunan Vahşeti, Çev. Dr. N. Ekinci, Yeniden A. ve R. Müdafaai Hukuk Yay. 2006.\n

\n

m.velidedeoglu@hotmail.com\n

\n