Müthiş bir dizi projesi hazırlıyorduk. TRT’ye. Bir yol hikâyesi.
Adını önce “Amansız Yol” koymayı düşündük, ama Kadir İnanır’la Zuhal Olcay’ın oynadığı, Ömer Kavur’un o güzelim filminden araklama olacaktı. Vazgeçtik.
Gerçi akil insan olarak barış sürecine katkıda bulunan Kadir İnanır dizide rol almayı kabul etseydi, TRT projeye olumlu bakabilirdi, ama faiz lobisinden tutun da, dış mihrakların ve komploların anlatıldığı bir casusluk dizisini TRT yayımlayabilir miydi? Gerçi TRT’nin bizim projeden haberi yoktu, ama önemli değil. Zaten TRT’nin neden haberi oluyor ki? Sayıştay açıklamış: Koskoca kurum günde 4-6 haber yapıp, dışarıdan yiyormuş. Sonra da yan gelip yatıyormuş. Aslında reytingler bu içler acısı vaziyeti tüm çıplaklığıyla açık ediyor da, durum daha vahimmiş demek ki. Halil Sezai’nin ‘İsyan’ıyla boykota gitse bu millet, elektrik faturalarını ödemese, ne olur? Hiç. Ampuller söner mi? Haneler cereyansız kalır sadece. Eskiden TRT tek kale maç yaparken ne güzeldi her şey. O zamanlar sadece solculara değil, arabeskçilere de yasaktı ekran. Bu yılbaşında Zara’nın çığırdığı türküdeki “beraber içelim” lafını sansürlemiş TRT. Allah aşkına ne var bunda?
Artık ekranlarımız karlı, yollar çamurlu değil. Allah’a şükür yollarımız duble... Sahi Hakan Şükür çamur sahada hiç top tepti mi? Maratona uzun soluklu koşucular lazım. Asfaltta yapılan siyaset kemiksizdir, kaygandır, kirletir vicdanları. Yeşil çimde çimmeye benzemez. Beraber yürüdük biz bu yollarda derken, sırılsıklam ıslanıverirsin.
Uzun bir yol hikâyesidir siyaset. Dizilerdeki gibi. Yolsuz bir TIR şoförü olarak çıkarsın yola, bir bakmışsın yolun sonunda altın akçeleri saklayacak ayakkabı kutusu bile bulamayacak duruma gelirsin. İşte biz de altın kaplamalı yolları anlatacaktık dizimizde. Pisliklerin üstünü açacaktık. Harıl harıl çalışıyorduk senaryonun üstünde. Bir TIR şoförünün yaşamından yola çıkarak sınır bölgelerimizde yapılan kaçakçılığı ele alacaktık. Susurluk’tan yola çıkan kamyonun yıllar ve yollar sonra Suriye sınırında nasıl silah dolu mühimmat TIR’ına dönüştüğünü gösterecektik. Mazot kaçakçılığına şöyle bir teğet geçip İpekyolu güzergâhında yapılan altın kaçakçılığına odaklanacaktık. Fantastik kurgular da vardı senaryoda. Robotların kullandığı uçaklardan açılan lazer ışıklı silahlarla öldürülen yoksul Roboski köylüleri UFO’lara binip paralel evrene uçacaktı. Dizinin müziklerini Barış Manço’dan seçmiştik. “Gece Yolcuları” seslendirirdi mesela Barış’ın barış türkülerini.
Sonra yeni bir fikir daha geldi aklımıza. Muhteşem bir fikir. Yılmaz Güney’in “Yol” filminden esinlenerek yeni bir yol hikâyesi yazmaya koyulduk. Rahmetli yaşasaydı yeni bir yol filmi yapar mıydı? Silivri’den izne çıkan milletvekilleri ve generaller Türkiye’nin son halini görünce hapishanelerin daha özgür bir yer olduğu hissine kapılır mıydı? Seri filme bile dönüşürdü bu hikâye. Sahi Yılmaz Güney dizi çeker miydi?
Projenin adını “Duble Yol” koyduk en sonunda. Bu dizi TRT’den kesin geçer. Yüzde yüz. Başrol için Rıdvan Dilmen’i düşünüyoruz. Birinci bölümün adı “Şeytanın Dansı”. Bu millet değil miydi yıllarca ‘tek yol’dan şikâyet eden? “Yolumuz yok, yolsuzuz” diyen? Yüzde 50’yi aşan oylarınızla yol vermediniz mi AKP’ye? 11 yıl gibi kısa bir sürede memleketin dört bir köşesini duble yollarla örmedi mi bu hükümet? Şimdi niye bu yolsuzluktan şikâyet? Bu yollar hangi parayla yapıldı sanıyorsunuz? Şu paralel yargı olmasa, imar yasaları yollarını kesmese duble gökdelenlerle uzaya bile gidecekler. Ah bir de cemaat yola taş koymaktan vazgeçse...
Her şeye rağmen, durmak yok, yola devam.
Lakin kara haber tez duyulur. Unutma ki dünya fani, veren Allah alır canı. Doğum günün kutlu olsun Barış Manço