Üç kulvarda yürümenin önemli olduğu kadar zorlukları da vardır. Gün gelir iflas bayrağını çekebilirisiniz. Sakatınız, cezalılarınız olur, yorgunluk başgösterir, temponuz düşer... Fenerbahçe bu sezon üç kulvarda yürüyen tek takımdı. Övgüyü hak etti. Ligi, kupayı bir tarafa bırakalım, Avrupa’da işler yolunda gidince birden ümitlendik, hele hele çeyrek finali gördükten sonra yarı final, final hesapları yapmaya başladık. Olmaz diye bir şey yok. İstedik, arzuladık gerçekleştiremedik. Nedeni; kadro yetersizliği ve tecrübesizlik. Başlangıçta yöneticiler de düşünmediler buralara ulaşacaklarına. Eğer inanmış olsalardı kadroya daha ‘akıllı’ transferler yapabilirlerdi. F.Bahçe son iki yıla kadar transferde hep flaş takım olmuştur. Aziz Yıldırım’’n cezaevine girip çıkmasından sonra kulüp uzun süreli bir sessizlik yaşadı. Bu dönemde ‘ekonomik’ krizden söz edildi hatta bazı branşlarda kısıtlamalara dahi gidildi. Sarı - Lacivertliler bu sezon bitmeden yine eskiye dönüşün sinyallerini veriyor. Futbol başta olmak üzere her spor dalında transfer çalışmaları başladı. Bu ‘acil’ harekatın çünküsü var o da; Galatasaray’ın futbolla beraber rakibine karşı diğer branşlarda da üstünlük kuruyor olması.

Buna bir örnekleme yapayım. En son yapılan kürek yarışlarında G.Saray, F.Bahçe’ye karşı ezici üstünlük sağladı, belki de ilk kez aralarında büyük puan farkı oluşurken, madalyaları bir bir topladılar. Kadınlar basketbolda üç takviye yapıldı, yine kadınlar voleybolda takımın başına İtalyan coach Marcello Abbondanza geldi. Futbol için Emenike ismi yazılıyor, ne kadar doğru bilemem. Daha önceleri de adı anılmıştı Sarı - Lacivertlilerle. Alper Potuk için Aziz Yıldırım Eskişehir Başkanı Halil Ünal’a “Hiç bir yere söz verme” demiş. Daha birçok haber okuyorum, aslı astarı olmayan bu isimleri yazanlar her zaman ki gibi “Ya tutarsa”nın peşinde. Biz prensip olarak transferler gerçekleşmeden hiçbir ismi dikkate almıyoruz.

1-1’in rövanş gecesi

Bilindiği gibi Eskişehir’deki maçta taraflar birbirine karşı üstünlük sağlayamamış, attıkları birer golle sahadan berabere ayrılmışlardı. Avrupa ve lig gidince ne futbolcudan ne de taraftarlardan ‘iştahlı’ tablo beklemek imkansız gibi bir şey. Düşünün hedefe giderken bir anda tepe taklak oluyorsunuz. Moraller ‘otomatikman’ bozuluyor. Dün gece hem sahada hem tribünlerde buna tanıklık ettim. Fenerbahçe tarafından 29 yıl alınamayan bu kupa nihayet geçen yıl alınmıştı. O zamanlar süre ‘Acaba almak mı istemiyorlar’ diye düşündüğüm olmuştu. Çünkü süreç çok uzundu. Taraftar maça aşırı ilgi göstermedi. Gelmeyenler ‘pazar’ hazırlığı yapıyor olabilir. Lig bitmiş olsa da derbilerin heyecanı başkadır.

Necati ve Alper Potuk’a edilen küfürler aşırı derecedeydi. Olmaz, ayıp... Unutulmamalı ki Alper F.Bahçe’nin transfer listesinde. Saygı duruşunda yine densizlik yapıldı. 1 dakika tahammülümüz yok. Futbol daha çok hücum üzerine kuruludur. Gol zaten başka türlü olmaz. Ancak Fenerbahçe öncelikle yan pas yapmayı tercih ediyor. Tamam bu da geçerli ama çok abartıya kaçıyorlar. Dün gece yine öyle oldu. Rakip başlarda olumlu işler yaptı. Kaleci Volkan ile Kırmızı - Siyahlı futbolcular birçok kez karşı karşıya kaldı, birinde ise golü buldular. Tello’nun vuruşunda tüm Sarı - Lacivertli oyuncular ceza sahası içindeydi. Neye yarar ki Tello’yu tutan biri olmadıktan sonra? Adam fotoğraf çektirdi sanki. Webo‘nun golü hazırlanış itibariyle kusursuzdu. Bazı şeyler istenince oluyor, yeter ki gayret edilsin... 90 dakikanın üstünü yok, uzatmalara geçiliyor. 15’er dakikalık iki periyotta yine gol sesi çıkmıyor. Sıra geliyor penaltı atışlarına ve gecenin galibi Sarı - Lacivertliler oluyor...