Vefa, Karagümrük, İstanbulspor, Hacettepe, Eskişehir, PTT, A.Gücü, Adana Demir, Mersin İd.Y., Altay, Denizli, K.Yaka ve daha sayamadığım birçok kulüp. Hepsinin 1. Lig’de anıları var. Çok acıdır ki düşen yeniden lige dönme mutluluğu yaşayamadı. Bazıları istisna. Sivas, Karabük, Göztepe gibi. Geçmişte, o günkü şartlar ne kadar olumsuz olsa da maçlar kıran kırana geçerdi. 3 büyüklerin bazen rakipleri karşısında pes ettiği olmuştur. Denizli’nin iki büyük takıma yaşattığı aklımda. Yıl 1987. Beşiktaş-Denizli, Ali Sami Yen’de oynuyor. Beşiktaş’ın şampiyonluğuna ramak kalmış 1-0 önde. 85’te Denizli frikik kazandı, sol bek Erol’un füzesi Beşiktaş ağlarında. Kartal yıkılıyor. Bu gol Beşiktaş’ı şampiyonluktan etmişti. Yıl 2006. Denizli-F.Bahçe maçındayım. Hakem Selçuk Dereli. 1-1’ken sahaya atılanlar nedeniyle 16 dakika uzatma gösteriyor. Düşme potasında yer alan Denizli, ligde kalmayı garantilemiş olsa da maç bitine kadar pes etmek niyetinde değildi. Sonuç F.Bahçe adına hüsran. Şampiyonluğa Galatasaray ulaştı.
F.Bahçe’nin yıllar sonra kupada rakibi Adana Demirspor’du. Güney ekibi 1994-95 sezonunda düşmüştü. 22 yıl olmuş. Hey gidi Adana. Erol Togay (rahmetli oldu), Fatih Terim, Muharrem Gülergin, Eser Altunterim, Coulibaly, Hasan Şaş, Ahmet Suphi gibi isimler bu kulübün formasını ıslattı. Şimdi TFF 1. Lig’de 13. sırada. Kupa maçları kulüplere hep yük. İyi ki grup sistemi kalktı. Resmen işkenceydi. Dün teknik adamlar oynatmadıklarına şans verdi. Çünkü lig daha önemli. Mücadeleyi detaylı anlatmaya gerek yok. F.Bahçe büyük favoriydi, Alper yıldızlaştı, Kanarya farklı da kazandı.