Samet Aybaba, Ulvi Güveneroğlu, Recep Çetin. Beşiktaş forması altında yıllarca ter dökmüş emektarlar... Bu üçlü şu an teknik kadroda, takımın başarısı için uğraş veriyor. Zor günde geldiler göreve... Her babayiğit böyle sorumluluk almaz. Kulüp borç batağına girmiş, para yok, alacaklılar her gün kapıyı çalıyor, Beşiktaş’ın haline bakın. Kimler bu duruma düşürdüyse utansın. Futbolcu, personel uzun süre maaş almadı. Açıkçası ‘emek hırsızlığı’ yapıldı. ‘Yeni bir Beşiktaş‘ için gerek başkan Fikret Orman gerekse teknik kadronun başındaki Samet Aybaba, kolları sıvazlayıp vakit geçirmeden işe koyuldular. Öncelikle ‘feda’ kararı alındı, futbolcularla masaya oturuldu. En doğru çözüm de buydu. ‘Feda’yı kabul edenler kaldı, etmeyenler gitti. Doğaldır, mecburiyet yok. Kulüp resmen bataklığa saplanmış, engelleri aşmak tabii ki kolay değildi. Transfer yapamıyorsunuz; çünkü eliniz kolunuz bağlanmış, kombineler satılmıyor. O yok bu yok, kime gitsen boş dönüyorsun. Vah Beşiktaş Vah... 16 yıla yakın bu kulübünün muhabirliğini yaptım. Siyah - Beyazlıların hiç bu kadar kötü günler geçirdiğini görmemiştim. Süleyman Seba farkı diyebilirim. O, hep ayağını yorganına göre uzattı, hiç lüks arabalara binmedi, diğerleri gibi öyle har vurup harman savurmadı. İşte sonuç ortada. Hadi şimdi düzeltmek için çırpın dur. Beşiktaş’ın Karabük ile deplasmanda oynadığı maça gittim.

Nedeni; takımı bizzat yakından gözlemlemekti. Gerçi bir maçta hiçbir şey alamazsınız ama yine de olsun, en azından taşların oturup oturmayacağı belli olur. Siyah - Beyazlılar karşılaşmayı farklı kazandı. Sonra gittim Samet Aybaba’nın yanına. İyi arkadaşımdır, bir süre sohbet ettik. “Sabır” dedi. Evet gerçekten ‘sabır’ gerekiyordu. İkinci cümlesi “Gerisi teferruat, biz işin üstesinden geliriz” oldu. Kadro genç. Oğuzhan, Necip, Veli, Ersan, Olcay. Her biri pırıl pırıl çocuklar. Yanlarında Fernandes, Almeida, İbrahim Toraman, Holosko, sakatlanana kadar Mustafa Pektemek, Uğur Boral ve İsmail Köybaşı gibi tecrübeliler var. Keşke Batuhan da ayak uydurabilseydi...

Önceleri gözle görülür derecede aksayan halkalar oldu. Sonraları takım ortaya çıkmaya başladı. Bakıyorum gençlerin kendine güveni gelmiş, tribünler doluyor, demek ki ışık görülmüş. Bir ara beraberlik sevdası aldı yürüdü. Yani atıp yeme hastalığı... Olur böyle şeyler. Ama inanç, istek var, keyifler yerinde. Manşetler Beşiktaş’ı yazıyor. Herkes Samet’i, futbolcuları konuşuyor. Samet hoca oyuncularını durduramadığını söylüyor. Her maç olağanüstü bir tempo. “Beşiktaş nasıl olur da bu kadar iyi olur” diye şaşıranlar dahi vardı. Haklılar. Çünkü bu takım F.Bahçe ve G.Saray’ın transferde çok gerisinde kalmıştı. Demek oluyor ki her şey para değil. Tarihi İnönü, malumunuz sezon sonu yıkılıyor. Bu sahada yıllarca kimler oynadı kimler... Ne yıldızlar çıktı buradan Türk futboluna. Saymaya kalksak bitiremeyiz listeyi. Hele buranın çamur deryasında oynayanlarını bir dinleseniz, şaka gelir sanki anlattıkları... Yönetim kalan 4 maç için ‘paket kombine’ satma kararı aldı. Sordum soruşturdum bir hafta içinde tükenmiş. Yalnız Çarşı grubunun bulunduğu kapalı tribünde bazı boşluklar kalmış. Biter, bitmeli de.

***

Havalar bir iyi bir kötü. Cuma 20 dereceydi, cumartesi sıfırlara kadar düştü. Tam hastalık havası. Siyah - Beyazlıların kadrosunda 6 ay aradan sonra Mustafa Pektemek var. Beşiktaş, Kasımpaşa mücadelesine kadar evinde hep hakimiyet kurmuştu. Bu kez böyle olmadı. Maça hiç hazır olmayan bir görüntü çizdi Siyah - Beyazlılar. Hemen başlangıçta yenen hatalı gol ister istemez şok etkisi yarattı. Olcay’ın golü fazla gecikmese de Kasımpaşalılar sahanın her yerini parsellemiş durumdaydı. Tam net 4 yüzde 100 gollük pozisyonla karşı karşıya kaldılar. Sayamadığım da olmuştur. En büyük neden Beşiktaşlıların aşırı top kaybı. Kara - Kartal’da dün gece takım içinde lider yoktu. Lacivert - Beyazlılarda ise başarılı oyuncu listesi kalabalıktı. Zemin kötüydü. Normaldir aşırı yağmur yağdı. Beşiktaş için bu mazeret değil çünkü aynı sahada rakip de mücadele etti. İlk yarı sona erdiğinde Beşiktaş tribünlerinden oyunculara tepki vardı. Haksız da değillerdi. İkinci yarı skoru korumaya çalışan Kasımpaşa karşısında gol arayan Beşiktaş‘tı. Holosko çıktı, Almeida girdi. Katkı yaptı mı hayır? Zaman zaman sinirler gerildi, tansiyon yükseldi. Kavgalar eksik olmadı. Siyah - Beyazlıların direkten dönen 2 topu var. 2 karşı karşıya pozisyonda da Isaksson başarılıydı. Bir kontra topta Kasımpaşa’nın 3. golü bulması bitime 12 dakika kala Beşiktaş‘ın umutlarını tüketiyordu. Bugüne kadar övdüğüm Siyah - Beyazlılar, taraftarlarını olduğu gibi beni de yanılttı.