Hayat bazen insanın içini acıtır, yakar kavurur; nice ölümleri, zulümleri yaşatır insana...
Birkaç Mehmet olur ölüm, birkaç Uğur, Musa, Hrant, Ceylan, Ali, Necla, Uğur...
Birkaç Berkin olur, Ali İsmail, Berkin, Burak Can...
Polis Ahmet’ler olur!
Bir bakarsınız Ogün Samast, Orhan Övet...
Kahraman olur!
Samsun’da polislerle birlikte fotoğraf çektirir gözaltına alındığında...
Ne mutlu ona!
Kimileri sınır karakollarında çatışmaya girip şehit olurken, kimileri derin vadilerde etkisiz hale getirilirken, tetikçi katiller kahramandır benim ülkemde dün olduğu gibi bugün de...
Trilyonluk ihaleler bir kuş gibi kanatlanıp uçarken, rüşvet çamuruna düşmüşken, hırsızlar ve kahramanlar birer birer karşımıza çıkar...
Geçmiş yıllara şöyle bir dönüp bakın, bankaların içini boşaltanlar, soyup soğana çevirenler nerelerdedir görürsünüz...
Olan, fırından ekmek, tatlıcıdan baklava çalan çocuklarımıza olmuştur...
Bu kurulu düzenin bekçileri vardır bilirsiniz, kurulu düzenlerini bozmamak için ben diyeyim 30 yıldır, siz deyin 40 yıldır aynı saati kurup işlerini tıkır tıkır yürütmektedir...

***

Ezilmiş insanların hayat öyküleri vardır...
Yaşama bakışları!
İnsanlara tepeden bakma, aşağılama, olup bitenler karşısında “bu milletten bir halt olmaz” deyip, keyfine bakma...
İşine gelmeyince yaftalama...
Şu usta edebiyatçı Pınar Kür’ün başına gelenlere bakın...
Gerçekleri söylemek sanki suç!
Başı açık, örtülü; laik, solcu, sağcı, muhafazakâr, hepsi birden haykırıyor:
“Seni gidi faşist seni!”
Birkaç Elif, birkaç Necla, Ayşe, Mehmet, Berkin, Uğur...
Ölüm, acı, hüzün!
Eh şimdi de, hedefte olan kişi Pınar Kür.
Yaftala gitsin!
Yaftalamalara, yargısız infazlara, çocuk ölümlerine alıştık...
Paul Celan’ın “Bütün Bir Hayat” şiirinin dizeleri:
“Beyazdır ölümün güneşleri, çocuklarımızın saçları gibi. Sönmüş gözleriyle başımızın üzerinde mutluluğun hançerini kaldırmıştı.”

***

Bu coğrafyada o mutluluğun hançerini hiç yaşamadık biz.
Şafağın çığlığını duyamadık!
Yükselen suları, göğün mavisini göremedik...
Acımasız bir toplumda Ogün, Orhan gibi niceleri daha çıkar.
Dün yok muydu?
Vardı!
Bugün de var!
Bunların kimi tetikçi olur, kimi cani!
Abdi İpekçi’yi öldürür, yeşil pasaportla, pek çok katil yurtdışına elini kolunu sallayarak gider, derin devletin gücüyle.
Vatikan’da Papa’ya suikast düzenler!
Acı ama gerçek olan İpekçi davasının hâlâ aydınlatılmamış olması değil mi?
Uğur Mumcu cinayeti de öyledir, Kışlalı cinayeti de...
Musa Anter, Gaffar Okkan, Hablemitoğlu, Hrant Dink...
Ethem Sarısülük cinayetinin faili polis bugün görevi başında...
Kılıçdaroğlu’na saldıran kişi kim?
Meclis’in kapısını bilmiyor ama orada üç saat kalıyor!
Unutulacak birkaç gün sonra...
Çünkü o, birilerince korunup kollanacak!
Kurulu düzen çarkı dönüyor, ölümler, acılar, hüzünler umutlarımızı çalıyor...
Ağaların, beylerin, paşaların, sahtekârların düzeni bu!
Yoksul daha yoksul, varsıl daha varsıl olacak...

***

AKP 12 yıldır niçin iktidarda?
Varsıllığı varsıllarla paylaştığı için...
Yoksulun da yoksulluğunu bölüşüyor, nohut, bulgur, kömür, para, yeşil kart dağıtarak...
AVM inşaatlarında naylon çadırlarda uyurken yanarak ölen sigortasız işçilerin geride bıraktıkları aileleri AKP’ye oy veriyor...
Geride ne kalıyor?
Kurulu düzen çarkı!
Tıkır tıkır işliyor...