Türkiye, tarihi kimi zaman sıkıştırarak yaşıyor. İktidarın acelesi var. Hazmı zor işler peşinde koşmayı seviyor AKP. Bir yandan “Kürt meselesini çözmeye çalıştığını” ilan ediyor, bunun için yasama ve yargıyı dolanarak adımlar atıyor, ağırlaştırılmış ömür boyu hapse mahkûm PKK lideri ile görüşüyor, diğer yandan halkın önemli bir kesiminden onay görmeyeceği belli olan kimi işleri yaparken muhalefet partilerine bilgi bile vermiyor. Arada bir ayar verdiği medyası ile işi bitirmeye çabalıyor. Eski dostlarını, akıllı destekçilerini bile bir çırpıda gözden çıkarıveriyor. Zor iştir bu.

Bu türden zor işleri muhalefeti işin içine katarak, halkı bilgilendirerek yapamazsınız. Bunun için “dediğim dedik” olmak gerekir. Bu açıdan iktidarın sürdürdüğü politikalarda herhangi bir çelişki yoktur. İktidar önüne koyduğu hedefler açısından tam bir tutarlılık içinde yoluna devam ediyor.

Zaman zaman önüne çıkan engelleri ustaca bertaraf ediyor. Örneğin kendi kurduğu mahkemelerde savcılar boylarını aşan işler yapmaya kalkışırsa, çoğunluğa sahip olduğu parlamentoda işi hızla çözüveriyor! Ama aynı mahkemelerin pek gerekli gördüğü misyonlarını tamamlamalarına da hiç sesini çıkarmıyor. Arada bir “benim paşamı neden tutukladınız” gibi sözlerle gaz almasını da ciddiye almayacaksınız herhalde.

O hukuksuzluk önümüzdeki aylarda işini tamamlayacak, özel yetkili mahkeme savcının delilsiz, kanıtsız ömür boyu hapis istemleriyle doldurduğu mütalaasını bir iki küçük değişiklikle onaylayacaktır. Aynı günlerde terör sorununun çözüldüğü de ilan edilecektir. Çözülecek mi peki?

***

Kürt sorununun çözümünü başkanlık sisteminin kabulüne bağlayan AKP’nin bu sorunu çözmeye niyetli olduğuna inanmak zor. Bu koşulun “İmralı’da mukim mahkûm” tarafından kabul edildiğini bildiğimize göre demokratikleşme masalına inanmamız için bir neden kalmamıştır. Öyleyse gelecek olan demokrasi değil, olağanüstü yetkilerle donatılmış başkanlık rejimidir. Uzun bir süredir sorduğumuz, yandaşların, liberal kalemlerin ısrarla kaçındıkları soru hâlâ yanıtsızdır: Ancak demokratik bir tartışma ortamında toplumsal bir anlaşma ile çözülebilecek Kürt sorunu, örneği hiçbir yerde bulunmayan bir başkanlık rejiminde çözülebilir mi? Yoksa kısa vadeli bir “zafer” Kürt tarafının bugünkü gündemine uygun mu düşüyor? Uygun düşüyor olmalı ki, BDP lideri Kışanak ve Öcalan başkanlık rejimine onay verdiklerini zaman yitirmeden açıkladılar.

***

Konu parlamentoya geldiğinde, Türkiye Büyük Millet Meclisi bu konuyu görüşmeye başladığında bazı milletvekilleri haklarında istenen ağırlaştırılmış ömür boyu hapis istemiyle Silivri’de kalmayı sürdürüyor olacaklar.

İddia odur ki, Silivri tutuklularının özgürlüğü AKP’nin hedefleri ile yakından bağlı olacaktır. Bir “üslup ve zamanlama ustası!” olarak siyaset tarihinde yerini alacağı belli olan Başbakan af konusunu anlattığı bir açıklamasında yalnızca Cumhuriyet’in manşet yaptığı sözleriyle “genel afla devlete karşı işlenen suçların affını” birbirinden ayırmıştı. Kuşkusuz ortada bir suç falan yoktur ama bir tür “başkanlığıma giden süreci kabul edin, özgürlüğünüzü alın” hesabı yapıldığı ortada.

Sevgili arkadaşımız Balbay ve diğer tutuklular anlaşılıyor ki daha bir süre Silivri’de kalacaklar. Sevgili Yağmur’un konuşmalarını, tek satırına kıyamayan yazarlarımız yine aralarında bölüşerek sizlere ulaştıracaklar. Özgürlükler siyasi iktidarın şantajına boyun eğerek değil, demokrasi mücadelesiyle kazanılacak. Yol ayrımına yaklaşıyoruz. Ya demokrasi için savaşanlar AKP’yi geriletecek ya da AKP hedeflerine ulaşacak,

Ve siyasi iktidarın dayatmalarına boyun eğersek eğer, tüm Türkiye Silivri olacak.