Yüzü aşkın polis ve polis amiri, işlerini yaptıkları için görevden alınıyor...
Soruşturma yapan savcılara dosyadan el çektiriliyor:
Güvenlik güçlerinin ve yargının “meslek ahlakı” yerle bir ediliyor.
Bir topluma bundan büyük kötülük yapılamaz!

***

Diktatörler, egemenliklerini engelleyen tüm ilişkilere ve ahlaki değerlere düşmandır...
Bireyleri kendilerine bağlamak için, aile ilişkilerini ve aşk gibi yüce değerleri bile yıpratırlar...
Yıpratırlar ki, bireyler, liderlerinden başka kimsenin etkisi altında kalmasın, liderlerinden başka hiçbir şeye inanmasınlar.
Eric Hoffer “The True Believer” adlı, Türkçeye de çeşitli isimlerle birkaç kez çevrilmiş olan kitabında bunu çok iyi anlatır.

***

Diktatörler insanları etkilemek için düşmanlar yaratır, onlara karşı tiksinti ve korku üretirler.
Ayrıca kendilerinden de korkulmasını sağlayarak itaat edilmesini kolaylaştırırlar.

***

Kendilerinden duyulan korkuyu zorbalık ve acımasızlıkla yani zulümle gerçekleştirir...
Düşman ilan ettiklerine karşı da, tiksinti ve korku duygusunu her türlü propagandayla oluştururlar:
Düşmanların “ahlaksızlığı”, “zalimliği” gibi yargıları devreye sokar, “din ve milliyet aidiyetlerini” kötüler, hatta onların “insan” olmadıklarını bile öne sürerler.

***

Diktatörlerin karşısına dikilen en önemli toplumsal ve kültürel engellerden biri de, “meslek ahlakı” kavramıdır!
İnsanlara yardım ahlakına sahip doktorlar...
Adaleti gerçekleştirmekle görevli olduklarına inanan avukatlar, yargıçlar, savcılar...
Ancak özgür ortamda çalışabilen gazeteciler, bilim insanları, sanat ve edebiyat mensupları...
Ve elbette devletin vurucu gücü olan, meslek ahlakı gereği, ülkeyi ve insanları korumakla yükümlü olan, ordu ve polis:
Yüzlerce, binlerce insan, sadece meslek ahlakına bağlı oldukları, görevlerini iyi yapmaya çalıştıkları için, zulme uğrar!
Ama hiç kuşkunuz olmasın:
Bütün bu düşmanlıklar ve zulüm, genel ahlak ve meslek ahlakı ilkelerine bağlı kalan insanlar sayesinde aşılır...
Mutlaka aşılacaktır!