Reikerink Galatasaray için doğru hoca mıdır, hâlâ tartışılabilir. Kanaatimce henüz “Bey” denecek bir alametifarika yok ortada (Niye bey diyorsak ayrıca, adamın ismi yeterince zor ve uzun zaten!)… Ama şu ana kadar yanlış yapmadığını da teyit etmek gerekir.
Öte yandan o da, tıpkı “Her ölümlü hoca derbi stresini tadacak” kabilinden, derbi ile rüştünü ispat edecek aslında. Çıkacak takımı tahmin etmek güç değil. İstikrar peşinde olmasından ve bir sistem oturtmaya çalışmasından yola çıkarak, ilk haftadan bu yana var olan kurgu ve kadronun sahada olacağı aşikâr. Ancak ilk dört haftadan farklı olarak bu sefer tüm yanlışlar, eksikler, yetersizlikler önemli olacak…
“Galatasaray’da ne eksik” sorusunun cevabına gelince. Muslera, hemen önündeki Tolga ve en ilerideki Eren arasında “ortada” kalan bütün isimler aslında! Bruma ve Carole yükselişte evet ama bu istikrarlı bir yükseliş değil henüz. Selçuk ise geçen sezondan aldığı hem formsal hem ruhsal yaraları üzerinden atamadı, kalitesi oranında var olamıyor daha. Genelde kanatlardan birini emanet alan Yasin oldukça formsuz, son derece içten çabasına rağmen. Sneijder ise etkili olsa da “Ben varım, merak etmeyin” dedirtmiyor henüz. Defansa gelince. İlk dört maçta canlarını pek sıkan olmadı ama şu aşikâr: Canlar sıkılmaya son derece müsait! Bu paket toplamında, “Beyefendi”ye düşüyor iş. Taktik ve kapasite belli. Rakip de. O zaman iş açıkları iyi tetkik etmek, en önemlisi de takımı iyi motive etmeye kalıyor. Kendi açıklamasına göre Rize maçından önce “Bu oyuna olan sevginiz için oynayacaksınız” diye anlatmış hoca. Ne kadar doğru! Yeni katılanlar dışında kadronun kalan kısmı işte bunu unutmuştu geçen sezonlarda… Sadece onlar değil taraftar da!
Şimdi uzun bir aradan sonra derbide tekrar taraftarlar karşılıklı duracak. Bir takımı çok sevmek harika şeyler kazandırır insana… Anılar, mutluluklar, paha biçilmez anlar, vazgeçilmez dostluklar. Ama geçen yıllar boyunca bir takıma “ait olmanın” onun uğruna “ölmek ve öldürmek” olduğuna inandık hepimiz inatla. Aynı toprağın çocukları olarak yeterince öldük, öldürüldük, üstelik de birbirimizce maalesef… Temenni bu derbi ile, “ölmeye değil” gülmeye başlamak… Yensek de yenilsek de!