Bugün yenmenin ve yenilmenin, herhangi birimiz hatta sahadaki 11’ler için bile önemi var mı acaba? Bundan sonra herhangi bir 3 puanın bir önemi olmadığı gibi... Sadece saatler önce olay yeri inceleme ekipleri; ana-babaların ‘başı ağrıyor, öksürüyor, düştü ağlıyor’ diye diye sakınıp büyüttüğü evlatların parçalarını bir stadın tepesinden toplamışken, bu statlarda dünyanın en önemli maçı oynansa ne yazar? İşte böyle başlıyor karşılaşma...
Galatasaray daha baskın olan taraf. Daha iyi oynadığı için değil, Gaziantep, G.Saray’ı kendi haline bıraktığı için. Benzer bir durum ev sahibinde de var. İşte bu yüzden G.Antep’in orta sahadan her hızlı çıkışı, G.Saray ceza sahasında bitiyor. Sarı - Kırmızılılar, 12’de Yasin’in vuruşuyla kazanılan golle rahatlamamış olsa, bu girişimler ‘panik’ yaratabilir kolaylıkla. Ama bu maçta ‘konsantrasyon’ oyuna alınmamış iki takım adına da. Nitekim G.Saray, bolca net pozisyon yakalıyor ama cömertçe harcıyor bunları maç boyunca... Bu denemelerden biri sonunda yine Yasin’in ayağından gol oluyor 66’da. 74’te G.Antep, Elyasa’yla gollere yanıt verince oyuna denge gelecek gibi olsa da Fatau, 2. sarıdan kırmızıyı görünce umutları azalıyor. Son dakikalarda G.Saray’ın inanılmaz cömertliği ve peş peşe kaçırdığı pozisyonlar maça damgasını vuruyor. Son sözü, direkten dönen topu tamamlayıp 3. golünü imzalayan Yasin’in golü söylüyor.