Galatasaray adına bir önceki haftayla tek fark bir futbolcu: Belhanda. Bir de evde oynama avantajı… Öte yandan, geçen haftaya göre bambaşka bir futbol sergileniyor. Daha ilk dakikadan Sarı-Kırmızılılar, ‘evimdeyim, kazanacağım’ hissini hemen veriyor. Özellikle sol kanat dikkat çekiyor. Nagatomo’yla hızlı ve hatasız çıkmayı, Rodrigues’in iyice oturan formuyla da bu kanadı son derece verimli kullanmayı başarıyor. Buna Rodrigues ve Gomis’in uyumu da eklenince ister istemez avantajlı bir tablo çıkıyor ortaya… Enteresan olan bir hafta önce yine İstanbul’a 3 puan gömen bu takımla dün evinde oynayan bu takım arasında öyle bir karakter farkı var ki ancak ‘bipolar’ diye yorumlanabilir… G.Saray’ın bu kadar baskın gözükmesinde Bursaspor’un adeta Bursa’dan İstanbul’a gelmeyi unutmuş havasının da büyük etkisi var tabii… Orta sahayı sağlam tutan ve gerektiğinde savunmasına destek vermeyi hedefleyen 3-5-1-1’lik kurgu kendi sahasına çakılıp kalıyor. Neredeyse maç boyunca G.Saray’ın ceza sahasına girmeyi hiç planlamıyor. Planlasa da zaten yapamıyor! 38. dakikada Ekong’un Belhanda’yı düşürmesi nedeniyle gördüğü kırmızı karttan sonra da artık ibre iyice G.Saray’dan yana dönüyor. Zaten Sarı-Kırmızılılar, 11. dakikada Gomis’le bulduğu ilk golle perdeyi açıp rahatlamış durumda. 42’de Rodrigues ve 49’da Serdar’la gol serisini sürdürüyor. 72’de Gomis’in bulduğu gol ise arada kaçan birçok pozisyonun telafisi gibi… G.Saray bu 3 puanı gayet rahat, güle oynaya kazanıyor, taraftarını mutlu ediyor etmesine ama bu puanlar ortaya net ve çözülmesi gereken bir sorun da bırakıyor: Bu ‘bipolar’ ruh durumunun teşhisi konulabilecek mi? Konulursa tedavisi yapılabilecek mi?