Galatasaray, ilk dakikadan itibaren rakip ceza sahasına yerleşerek başlıyor maça. Tutkulu seyircisinin desteğiyle Gaziantepspor’u şaşırtıyor. O kadar ki, iki takımın da taktik dizilişi 4-2-3-1 olmasına rağmen. maçın ilk 15 dakikalık bölümünde Gaziantep tarafınınki daha çok 5-5 olarak yansıyor sahaya.

Galatasaray’da Boey ise bir süredir esirgediği atletik gücünün tamamını bu maça saklamış gibi oynuyor; Torreira, Oliveira, Mertens’in uyumlu oyunu baskıyı güçlendiriyor. Ancak bütün baskısına, Oliveira’nın kaleciden ve direkten dönen şutlarına, Yunus’un ve Mertens’in bitmek bilmeyen enerjisine ve Gomis’in çabalarına rağmen ilk gol 27. dakikada, bir pas hatasını değerlendiren Gaziantepspor’dan geliyor.

Maxim’in asistini Sagal net bir şutla ağlara yolluyor. Galatasaray ‘Ben sevdim eller aldı’ şokunu üzerinden hızlı atıyor. 36. dakikada Gomis’le skoru eşitliyor, moral motivasyonunu temize çekiyor. Uzun sürmüyor. 45. dakikada Abdülkerim, tartışmalı bir sarı kart görüyor. İkinci sarısı olduğundan atılıyor… İkinci yarıya Galatasaray 10 büyüktür 11’den denklemiyle başlıyor. Var gücüyle golü arıyor. Gaziantepspor da kontratak taktiğinden vazgeçmeyip, atak kısmında zayıf kalınca, Galatasaray baskısı daha da göz dolduruyor. 73’te kazanılan penaltı bu futbolu süsleyecekken Gomis vuruşu kalecinin kucağına atıyor.

Ancak seyircinin ısrarı, Okan Hoca’nın yorulan takımına yaptığı müdahaleler ve Boey başta olmak üzere futbolcuların inanılmaz çabasıyla, uzatma dakikalarında Galatasaray golü buluyor. Kitsiou kendi kalesine attı olarak yazılsa da mimarları Boey, Yunus ve Seferovic…

Selçuk Erdem’in bir karikatürü vardır… İki Budist rahip yan yana oturur. Biri derin meditasyonda. Genç olanın düşünce balonundaysa ‘Tam aydınlanıcam, bir gülme geliyor’ yazar. İşte golün geldiği 90+1’e kadar bunun sahadaki versiyonu Galatasaray. Sadece gülme yerine darbe geliyor.

Neyse ki, alınan 3 puan tüm yüzleri aydınlatıyor… Galatasaray zor maçtan ‘aydınlık’ bir 3 puan çıkartarak, iddiasını sürdürüyor.