Gelip gezinen; günde beş milyon...
Tur atan; yüz bin...
Caka satan; on binler...
Keyif çatan; binlerce...
Yıkıyorlar Taksim’i...
Direnen; 100 kişi...

Buluşma yeridir...
Bir günde bin kişi mi buluşur, iki bin mi, beş bin mi, on bin mi?..
Sırf resim çektirenleri say sayabilirsen...
Yıkılan Gezi Parkı’nda sevişenler topluca gelseydi, dozer operatörü yanlışlığa kurban gitmemek için ağacın tepesindeydi...
Ama yıkıyorlar...
İşte; nöbette 100 kişi...

Roma’da bir duvarın yıkımını durdurmak için 150 bin insan oturmuştu önüne...
Taksim’deki ağaçları savunmak “bölücü” dediğin BDP’li vekile kaldı...
Sağ olsun...

Gerçi CHP de ilgiliydi...
Geldiler...
Gittiler...
“Nöbet çizelgesi yapalım” falan...
Meydanlara çıkmak, yollara düşmek yerine, TBMM’de oturma ısrarlarını Taksim’de gösterselerdi var ya...
Dozer operatörü yine ağaçta...

15 milyon insan yaşar İstanbul’da...
Sor, hepsi İstanbul’a hayran...
“Bayılırlar” Taksim’de dolanmaya...
İki saat anlatsın sana İstanbul’un neresinden büyülendi...
İlk sıradadır:
“Taksim...”
Sırf “Taksim” şiirleri yazanlar gelseydi...
Ya da Taksim mekânlarında keyiflenenler...
Hadi olmadı; o mekândan ekmeğini çıkaranlar...
Ama yıkımın önünde nöbete gelen işte bu kadar...
Sağdan say, soldan say...
Nöbette 100 kişi...
Dün nihayet kameralara geldiler, hadi 1000 kişi...

İstanbul’u talana gelen çok...
Yağmaya gelen çok...
Vurguna, avantaya gelen çok...

Bir gün İstanbul’un kalbindeki mekânın canı yandı, sevenleri ile kalmak istedi, yardıma ihtiyacı vardı...
Bekledi...