Dün gece sen uyurken...
Anneler camların önünde çocuklarını beklediler...
Ve dualar okudular kötü haberleri gelmesin diye...

Sen nasıl rahat uyuyorsun bilemem...
Babaları uyku tutmadı...
Tavanlara bakarak bütün gün bombaları, patlamaları, kentte olanları düşündüler...
Uykuya dalanların rüyalarında polisler vardı...
TOMA’lar bir kızın üzerinden geçtiler...

Dün gece sen uyurken...
Sattığın dağlarda dinamitler patladı...
Tam yirmi ton...
Bir ceylan süt yavrusunu bırakıp kaçtı...
Derelerin suyunu kestiler...
Balıklar öldü, kurbağalar son kez öttüler...
Talan, yağma, vurgun durmadı...
Hırsızların işbaşındaydı...
Sen uyurken...

Dün gece demir kapılı hücrelerde adalet diledi kimileri...
Hak, hukuk...
Yurt sevgisinden dolayı tutsak olanlar, küçük masalarda savunmalarını yazdılar...
Biri “ah” çekti...
Biri hiç konuşmadı...
Bir asker ağladı...

Semalarımızda kara bulutlar...
Yüreklerimizde sıkıntı...
Sözünü tutmamış tarihinin kara sayfalarına kapandık...
Bilemeyiz ama, belki bir umut vardı...

Ve dün gece...
Şehrin parklarında çocuklar toplandılar...
Özgürlük için, çağdaşlık için, cumhuriyetimiz için, gelecek için, umutlarımız için her mahallede “söz” vardı...
Her biri bir meclis...
Her birinin tırnağına kurban ol...
Her biri yüce ve aziz...

Senin özel birimlerinde tuzaklar kurulurken...
Gestapon planlarını yaparken...
Ak gömleklilerin, eli bıçaklıların nefretlerini hazırlarken...
Çocuklar ilk kez gece sütlerine el sürmediler...
Yüreklerinde korku, gözleri ıslak, kendi geleceklerine el koydular...
Sen uyurken...