Amacına doğru yol alırken her zaman bir “yüce değeri” çevirip biniyor üzerine:

“Demokrasi...”

“Hukuk...”

“İnsan hakları...”

“Millet...”

“Dil...”

“Din...”

“Barış...”

“Kardeşlik...”

Şimdi sıradaki:

“Anaların gözyaşı...”

*

“Demokrasi” diye diye hem dünyayı, hem bizim salakları uyuttu...

*

“Hukuk” dersen, kendisi de beğenmedi zaten “Tarih affetmez sonra” dedi...

*

“İnsan hakları”; yeryüzünde belki ilk kez “bağırma ihtimali” olanları dahi alıp götürdüler, ikisi simitçi çıktı...

*

“Tek dil, tek vatan, tek bayrak...”

Türkiye, bugünlerde her birinden kaçar tane olacağını tartışıyor...

*

“Millet” derseniz, kendisinde dahi iki tane var:

Biri dilinde, öbürü ayaklarının altına aldığı...

*

“Din...”

Dinden her şey yaptılar; sermaye, medya, sendika, yargı, üniversite, dershane, kolej, plaj, otel, defile, moda...

Terfi, koltuk, makam arabası...

Market...

Cip...

Gemi...

*

“Barış, kardeşlik” dersen...

Paramparça Türkiye...

*

Şimdi...

Otostopçu yeni araç buldu gideceği yöne:

“Anaların gözyaşı...”

*

Otur ağla...

Hepimizin bir damlası için canımızı vereceğimiz... Öpülesi yanaklardan süzülen, evrenin en büyük acısının izidir...

Asla kıyamazsın...

*

İnansak...

Susarız...

Dilini kesip atar insan...

Ama neresine inanacaksın Osman?..