Bir:
İktidarının sonuna geldiğini anladı...

İki:
Çok sinirli...
23 kilometrede, arkasındaki aynı kalabalığa durup durup dört konuşma yapması ondan...

Üç:
ABD onu gözden çıkardı...
Beyaz Saray’ın peş peşe tepki açıklamaları... Washington Post ile New York Times yayınları bir yana... ABD, toplumun tüm etkili güçlerini kaybetmiş, ne yapacağı fazla belli olmayan bir siyasetçinin arkasında durmaz...

Dört:
Son çaresi, kendi tabanını tehdit olarak kullanmayı deniyor...
Sokakların kana bulanacağını bilse bile, iktidarını kaybedeceğini anladığı an, bunu yapabilecek bir cahil cesaretine sahip nasılsa...

Beş:
Hafta sonu büyük mitingler yapmaya kalkması, sadece Türk kamuoyuna mesaj ya da muhalif gençleri sindirmek için değil...
Dünyaya, özelikle ABD’ye “millet benim arkamda” mesajı vermek istiyor...

Altı:
AKP çekip gider mi?..
Zor...
Çünkü toplumun büyük tepkisine karşın, yerine iç huzuru ile konulacak bir şey yok... Yani sandığa gidildiği zaman, insanların seve seve ve güvenerek oy verebilecekleri bir başka parti ortada gözükmüyor...

Yedi:
O zaman ne anlatıyorsun iki saat?..

Sekiz:
Bunca büyük yıkımlardan, hukuksuzluktan, can yakmadan sonra karşı devrimciler Türkiye’yi asla geri vermek istemezler, onlar için bu yaşamsaldır...
Abdullah Gül formülü var...
Gül, Erdoğan’ın yerini alırken, sussun diye bunu sorumsuz ve yetkisiz bir cumhurbaşkanı olarak Çankaya’ya çıkarıp oturtmak...
ABD ile birlikte cemaat bunu düşünüyor...

Dokuz:
Daha da açıkçası; içeride ve dışarıda artık güven vermeyen Tayyip Erdoğan iktidarı bitecek... Ama AKP-cemaat iktidarı sürecek...

On:
İyi olur mu?..
Çok iyi olur...
İmamdan kurtulursunuz...
Abdullah’ınız olur...