Dün “Demokrasi içinde barış ve kucaklaşmadan” söz eden adamı izlediniz...

*

“Taksim’de ya sonra birisi çukura düşerse” diye önlem aldılar...

Otuz kişi yaralandı...

İki yüz kişi hastanede...

Çukura düşmesinler, çocukların kafasını patlattılar...

*

Gözünü açan emekçi sordu:

“Düştüm mü?..”

“Çıktın ama...”

Ağzı burnu kan içinde...

Polis otobüsüne düşmüştü...

*

Yandaş TV kanalı haber verdi:

“Alınan tedbirler sayesinde korkulan olmadı...”

Kendi kameramanının ayağı kırık...

*

Ve çekilme süreci başladı...

DİSK binasına sığınan emekçiler haber gönderdiler:

“Çekilmek istiyoruz...”

Amir:

“Nereye?..”

“Eve gidelim...”

Şart koştular:

“Şeylerini bıraksınlar...”

Bayrakları bırakıp gittiler...

*

Terörist olsan kolay...

Başbakan “güvenlik içinde çekilme garantisi” veriyor...

Ama işçi bayramını Taksim’de kutlamak isteyen emekçi, öğrenci, genç, yaşlı, siyasetçi, kadın, erkek olunca olmadı...

Tüm köprüleri, yolları, geçitleri kapatmışlardı... Otobüsleri, metroyu, vapur seferlerini durdurdular...

Çukura İstanbul düştü...

*

Niçin?..

Faşist böyle istedi...

Korku diktatörlüğünü böyle koruyabiliyor...

*

Şimdi bu nefretten, bu kinden “barış süreci” bekliyorsunuz...

Ne yüreğinde sevgi var...

Ne zırnık vicdan...

Ne hoşgörü...

Ne de kimliğinde bir parça saygı...

*

Onun “demokrasi” dediği anca böyle yürüyor...

Tam gaz...